Recensie

Big Bill is dood 1 Big Bill is dood


Big Bill is dood zou wel eens het uitgaanspunt van Yves H.'s scenario van Old Pa Anderson kunnen zijn, ook al zitten de verhalen op totaal andere sporen. Er zijn zoveel overeenkomsten...
http://www.paquet.li/bd/sites/default/files/field/image/big-bill_image.jpg
Jim en Buck zitten aan de voet van de boom waar hun overleden broer met een strop om de nek hangt te bungelen. Ze willen hem zo graag verlossen maar de sheriff heeft hen bevolen dit niet te doen om geen sporen te wissen.
Jim en Buck gaan zo stap voor stap de vijanden van Big Bill af om te zien wie tot deze daad in staat kan zijn en dat blijken er wel wat. Bill was dan ook geen traditionele zwarte in een periode waar die onder de knoet werden gehouden, goed waren voor het vuile werk en geschopt en beschimpt werden. Blank of zwart, alles kreeg een beurt van Bill, seksueel, verbaal of fysisch. De dader(s) kon dus zitten onder de verraden echtgenoten of verlaten geliefden, de arm van de wet of de gokker in het café. Vriend of vijand, zo goed als elke inwoner, blank of zwart, kon tot deze daad zijn over gegaan. Aldus mijmerend en discussiërend lopen ze de rij af. En die is dus langer dan ze dachten.

Wander Antunes en Walter Taborda zijn twee redelijk onbekenden in het Vlaamse striplanschap. Van Antunes werd in 2010 Hard Times vertaald in de collectie Vrije Vlucht, van Taborda nog totaal niets. Ook in hun eigen taalgebied zijn ze nog relatief vers waardoor het ons niet moet verbazen dat we er nog niet te veel van gehoord hebben. Maar wat niet is kan nog komen.
http://pxhst.co/avaxhome/37/1a/00311a37_medium.jpeg
Deze 78 pagina's dikke one-shot kon bekoren. Het betreft een emotioneel verhaal verweven met de nodige spanning met op de achtergrond het realistische tijdsbeeld van de onderdrukte" vrije" zwarte. De suprematie van de blanke wordt dik in de verf gezet, te herkennen aan allerlei handelingen en uitspraken in het verhaal, maar nooit zodanig dat het ongeloofwaardig over komt. Ook de tekeningen van Taborda ademen dit uit. Hangende tussen de realistische tekenstijl en het karikaturale bespeelt hij elke gevoelige snaar van strippersonage en lezer zonder daarom in de gruwelijke details te treden die, door de wijze van vertellen, wel op je netvlies branden.

Besluit: Deze One-Shot leunt dus nauw aan aan Old Pa Anderson, weliswaar met een totaal afwijkend verhaal, maar moet zeker niet onderdoen qua niveau. Langzaam kauwen en volop degusteren is de leuze.

http://pxhst.co/avaxhome/3b/1a/00311a3b_medium.jpeg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.