Recensie

Mark Smeets - De triomf van het tekenen 1 De triomf van het tekenen


Mark Smeets? Verontschuldig me maar die naam was me totaal onbekend. Dat er dan ook zo een lijvig werkt werd gepubliceerd verbaasde me dus enorm. Een prachtige uitgave van dit allooi kan alleen maar betekenen dat er ergens in mijn hersenen een leemte bestaat die dringend diende opgevuld te worden.
http://www.avondlog.nl/sites/live/files/styles/colorbox/public/mark4 001.jpg
Eerste stap: de zoekfunctie van deze site gebruiken. Blijkt dat de resultaten met niet veel wijzer maakten. Geen strips en slechts één bijdrage tot een boekje met meerdere tekenaars/scenaristen dit boek niet meegerekend.
Tweede stap: googelen. Blijk je plots overdonderd te worden door honderden sketches, tekeningen en dies meer. Hoe komt het dat een man met zo een repertoire dan niet tot de algemene kennis van ondergetekende is doorgedrongen? Vermoedelijk zal de hoofdreden zijn dat Mark Smeets nooit echt een volwaardig stripverhaal heeft afgeleverd. Verder dan een scenario van 32 pagina's is hij nooit geraakt. Hij was de man, gekend om zijn onafgewerkte tekeningen, verhalen, scenario's. De man met duizenden ideeën maar afwerking zat daar niet bij. Hij tekende dus honderden tekeningen die in allerlei bladen, tijdschriften, wetenschappelijke werken en kranten werden geplaatst en hier ook enorm bijval kregen van zowel de lezer als mensen uit dezelfde branche. Franquin en Hergé, beiden hadden lovende woorden voor hem, beiden hebben regelmatig contact met Mark Smeets gehad. De anekdotes hieromtrent moet je maar zelf lezen. Hilarisch.

Smeets was ook niet iemand die een vast stramien aanhield. Hij liet zich beïnvloeden door verschillende tekenaars met verschillende tekenstijlen. Franquin, Hergé, Crumb, Hercules Seghers of Mitsuhirato, elk van deze mensen hebben een periode van zijn leven en zeker zijn tekeningen veranderd. Dat de man niet van gewoontes hield kan je ook zien door zijn steeds sterk veranderend handschrift.

Geboren in 1942, overleden in 1999, een lang leven was hem niet beschoren. 57 jaar maar wat een overvloed aan tekeningen heeft hij achter gelaten. Niet zozeer gepubliceerd maar vooral in de honderden tekenblokken die hij door de jaren heen heeft vol 'geklad'. Velen zijn nog bewaard gebleven maar toch zijn er ook heel wat gesneuveld.
In zijn jonge jaren had Mark Smeets de echte Alain Delon-looks wat hem bij het vrouwelijk deel van Nederland enorm geliefd maakte. Als je dan weet dat hij in de jaren zestig volop in de hormonenwissel zat dan kan je je hierbij wel wat voorstellen. Maar ook dat valt weer in geuren en kleuren te lezen in deze klepper.

Ook al waren de invloeden op Mark Smeets divers, toch keerde hij steeds weer naar De Meester waar hij hemelhoog naar opkeek en waar je door de jaren heen steeds weer reflecties en allusies van terug kan vinden in zijn werk, namelijk Hergé. Als er een God bestond dan is het wel George Rémi. Hij verklaart in een interview dat hij beter is dan een populaire schilder alla Rembrandt (zijn naam ontschiet me even maar ben niet zinnens om deze 10 kilo zware turf te doorzoeken).
http://www.teylersmuseum.nl/nl/bezoek-het-museum/wat-is-er-te-zien-en-te-doen/mark-smeets-de-triomf-van-het-tekenen/slideshow/smeets-1.jpg/@@images/image/large
Toch wil ik graag even een kleine citaat uit het boek halen uit zijn latere periode tussen '90 en '99:
"Dat is strip nu eenmaal. Dat is ook meteen de verklaring waarom ik zoiets per se niet klaar krijg. Ik doe het juist zo ingewikkeld mogelijk, sleep er allerlei zaken bij die er niets mee te maken hebben, ongedisciplineerd. Bij dat gebrek aan discipline heb ik me moeten neerleggen; kennelijk hoort dat bij me. Misschien zou met meer discipline mijn werk minder levendig en attractief zijn.
Een jaar of vijf geleden wilde ik coûte que coûte een stripverhaal maken, maar dat heb ik nu losgelaten. Als er nu een strip zou ontstaan is dat een gelukstreffer. Het is een geleidelijke ontwikkeling en uiteindelijk wordt je uitgangspunt dat tekeningen op zichzelf staan."
Dit fragment vertelt in beknopte woorden zowat het hele leven van Smeets.

In 1999 besluit hij uit het leven te stappen. Zijn ziekte zorgt er voor dat hij niet kan functioneren zoals dat hoort, tekenen, wat toch de reden van zijn leven op deze aarde was, ging steeds minder en minder goed. Zijn allerlaatste kasteel dat hij tekende was er een zonder ophaalbrug, zonder slotgracht en alle ramen waren dicht. Probeer daar maar eens in te komen. Dat is eigenlijk zijn meest flagrante afscheidsboodschap: de ophaalbrug is definitief verwijderd.

Onbekend is onbemind, zegt het spreekwoord en dat is hier zeker op zijn plaats. Gelukkig zijn er mensen die huzarenwerk verrichten om dat onbekende te lichten en uitgeverijen die hun kop durven uitsteken om dit te publiceren. 'Mark Smeets: De triomf van het tekenen' is een prachtig verhaal over een warhoofd die een immens kunstgevoel in zich had, die waarschijnlijk bij de groten van deze wereld had kunnen staan mocht ie wat meer zelfdiscipline gehad hebben. Dit mocht niet zo zijn maar het werk dat hij heeft achtergelaten, waarvan er immens veel terug is te vinden in dit naslagwerk, is hallucinant, zowel qua tekening als qua hoeveelheid.
http://www.avondlog.nl/sites/live/files/styles/colorbox/public/smeets3 001.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.