Recensie

Artemis INT 1 Dochter van Zeus


We zijn dol op mythologische verhalen, vooral als ze handelen over Zeus, de oppergod, die zich meester over de Olympus waant. Die af en toe al eens zijn boekje te buiten gaat, door één of andere argeloze dame te bezwangeren, in dit geval Leto. Een god die na de geboorte, niet de verplichtingen van een vader op zich wil nemen, maar zijn kroost doelbewust dropt op aarde. Waar hij ze aan hun lot overlaat en hen vanaf dit ogenblik voorgoed uit zijn leven bant. Dat is het lot dat Artemis, de godin van de jacht ondergaat.

http://i.imgur.com/pJsKxfN.jpg

Als baby wordt ze wordt ondergebracht bij koning Menelaos. Die Zeus beloofd om in te staan voor haar opvoeding en haar te beschermen met zijn eigen leven. Wat Menealos soms wat te letterlijk opneemt. Zeker als men weet, dat Artemis zal openbloeien tot een prachtige vrouw, die meer dan eens belaagd wordt door één of andere onverlaat. Maar zal Menelaos zijn belofte aan Zeus blijvendt kunnen waarmaken? Als de oprukkende legers van de Perzische Koning Siyamak, de muren van zijn stad belegeren, wordt deze belofte wel erg onzeker. Om Artemis veilig te stellen geeft hij Neferti, een vrouwelijke lijfwacht, de opdracht om samen met Artemis de stad te verlaten. Eens dit gebeurd wordt het verhaal opgedeeld. Waarbij er één, gefocust wordt op de verschillende veldslagen om de stad in te nemen, en twee, we de avontuurlijke ontsnappingstocht van Artemis volgen vanaf de eerste rij.

http://i.imgur.com/ujxhzUd.jpg

Een tocht, die ons via allerlei zijsprongen, meevoert naar een mythologische wereld. Waarbij Artemis terecht komt op de Olympus. Waar vader Zeus, bezeten van machtswellust, al diegenen, die zich niet schikken naar zijn plannen, meedogenloos uitmoord. Een strijd die voor Zeus tegenstanders fataal lijkt af te lopen. Tot Artemis opduikt, het verzet tegen haar vader organiseert en waarbij ze strijd zal leveren tot het bittere einde. Scenarist Frédéric Brrémaud, die we kennen van de tekstloze: ‘Love’ albums verschenen bij Dark Dragon Books, zet zijn beste beentje voor. Hij bouwt omheen Artemis een hele wereld uit, waarbij krijgsgewoel en mythologische figuren de boventoon voeren. Laten we uiteraard, de mooie, welgevormde dametjes, die hun steentje bijdragen, aan al dit oorlogsgeweld, niet uit het oog verliezen. Onze dienstdoende scenarist weet alle gegevens perfect te mixen tot een samenhangend geheel, dat vooral in het eerste deel van het album geloofwaardig overkomt. In het tweede deel, vanaf pagina 46, als Brrémaud volop de kaart van de mythologie trekt, vinden we het verhaal iets minder geloofwaardiger. Om één of andere reden, waar ik niet zo direct de vinger op kan leggen, vind er een te bruuske verhaalwending plaats.

http://i.imgur.com/XNm2X9l.jpg

De tekeningen van Giuseppe Manunta, zijn uitmuntend. Hij weet via zijn tekenwerk een perfecte oorlogssfeer op te roepen. Waarbij hij volop experimenteert met diverse pagina-indelingen. Gaande van paginagrote tekeningen, tot en met pagina’s gevuld met plaatjes waarbij het ene plaatje het andere overlapt. De zorgvuldige inkleuring van Caroline Houdelot rond het geheel netjes af en ze voegt via haar kleuren een extra dimensie toe aan het album. Voor wie houd van gevechten, mythologische wezens en aanverwanten, is dit album alvast een heuse aanrader. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.