Recensie

Marie-Leontine 1 Marie-Leontine


Met: ‘Marie-Leontine’ sluiten Raphaël Beuchot en Zidrou hun in 2011 opgestarte Afrika-trilogie definitief af. Reeds eerder verschenen in dit drieluik: ‘De Verhalenverteller’ en: ‘De platenspeler’. Allen verhalen die mis- en wantoestanden aanklagen. Waarbij geen blad voor de mond wordt genomen, en de argeloze lezer met keiharde feiten om de oren wordt geslagen. Feiten die we ergens hebben opgevangen, maar die we bewust of onbewust niet durven aan te kaarten. Zo ook in Marie-Leontine, een aangrijpend verhaal, dat verwijst naar mistoestanden, die heden ten dage nog steeds plaatsvinden. Het verhaal vangt aan bij Yue, hij is werkzaam voor een Chinees bosontginningsbedrijf, dat profiteert van de natuurlijke rijkdommen van Congo. Waar eens het dagelijkse werk erop zit, de verveling toeslaat, en de mannen eindeloos televisie kijken of de tijd doden met kaarten. Of eventueel de plaatselijke vrouwtjes van lichte zeden vereren met een bezoek.

http://i.imgur.com/naJauW4.jpg

Wat niet opgaat voor Yue, hij is verliefd op Antoinette en gaat hierdoor tegen de verordeningen in van zijn werkgever. Deze nam immers het besluit, dat er geen relaties mogen ontstaan met de plaatselijke vrouwen. Yue is echter niet alleen met zijn bezoekjes aan Antoinette. Hij heeft rekening te houden met François, een Fransman, die werkzaam is als landmeter in dienst van openbare werken. Antoinette’s voorkeur gaat echter uit naar Yue. Hij is sympathiek, neemt haar mee naar de bioscoop, gaat met haar uit eten en behandeld haar als een gelijke. Maar het meest doorslaggevende in hun prille relatie is, dat Marie-Leontine haar dochter als een blok valt voor Yue. Niet alleen omdat hij cadeautjes voor haar meebrengt, maar tussen beiden was er meteen een klik. Als Antoinette en Yue dan uiteindelijk toch in bed belanden, wordt hun liefdesspel ruw onderbroken als Yue ontdekt dat Antoinette besneden is. Yue is geschokt, bij het zien van haar verminkingen die haar aangedaan werden tijdens haar jeugd en het gevolg zijn van eeuwenoude Afrikaanse praktijken. Die ondanks een verbod op besnijdenissen, zelfs in het hedendaagse Congo nog steeds schering en inslag zijn. Yue verbreekt, op aandringen van Antoinette, het contact met haar. Zij oordeelt dat ze omwille van haar verminking geen vrouw meer is, en dat ze niet langer een man kan behagen. Tevens koestert ze de ijdele hoop dat ze Marie-Leontine deze wreedheden kan besparen. De geliefden mijden elkaar een tijdje en proberen beiden met zichzelf in het reine te komen. Vooral Antoinette worstelt met haar verleden, kan het niet van zich afzetten. Tot ze Yue, die telkens naar haar weerkeert, het verschrikkelijke verhaal uit de doeken doet.

http://i.imgur.com/eKMn2In.jpg

Zidrou weet dit alles mooi en ontdaan van dramatiek in zijn scenario uit te werken. Hij heeft in zich, de moed en het lef, maar ook de nodige dosis gevoeligheid om deze oude, maar nutteloze traditie aan te kaarten. Hij richt zich niet op hoe het gebeurd, hiervoor is er een didactisch dossier voorzien achteraan in het album. Neen hij bied meer ruimte voor, hoe de persoon of personen zich voelen en uiten. Vooral de frustraties van Antoinette waardoor ze haar besnijdenis ziet als een belediging voor haar vrouw zijn wordt treffend uitgewerkt. Zidrou weet met zijn scenario een gevoelige snaar te raken, waardoor de lezer zich aangesproken en betrokken voelt, bij deze flagrante schending van de fysieke en morele waardigheid van deze vrouwen.

http://i.imgur.com/VXodcdf.jpg

Tekenaar Raphaël Beuchot beeld het scenario uit in semi-realistische tekeningen. Hij hanteert een afgeleide van de klare lijn waardoor zijn personages expressief, emotioneel en overtuigend overkomen. Dit boek is een schrijnende getuigenis, die onrechtvaardige praktijken, die betrekking hebben op meer dan 150 miljoen vrouwen, op een treffende manier aan de kaak stelt. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.