Recensie

De hand van Pangboche 2 Deel 2


Na haar belevenissen in het klooster van Kianjing, gelegen in het Nationaal Park van Langtang (Nepal) waar Roxanne Leduc de vinger terug plaats aan de hand van Pangboche, een waardevol relikwie, verlangd ze naar wat rust en verpozing. De rust wordt echter al snel onderbroken door een monnik uit het klooster, die Roxanne en haar begeleider Chek op de hoogte brengt van een moordaanslag op de monniken. Uitgevoerd door een Chinees, die hen al een tijdje achtervolgt. En waarvan ze dachten dat hij omkwam tijdens een gevecht met de legendarische Yeti.

http://i.imgur.com/QImtZcy.jpg

Deze nietsontziende koelbloedige moordenaar, wil kost wat kost de hand inpalmen. Niet om zijn historische waarde, maar naar verluidt omdat de hand de sleutel is die de poorten naar Agartha kan openen. Een verdwenen stad waarin zich in het ondergrondse centrum het reuzenspeelbord van de tijd bevind. Als de Chinees dit speelbord vind wordt het evenwicht van de aarde verbroken met onvoorstelbare natuurrampen als gevolg. Het is de opdracht van Roxanne, die door de monniken aangeduid werd als de tijger, om deze rampen te voorkomen. Helaas voor haar weet de Chinees de hand te bemachtigen en moet ze hierdoor, na de begrafenisplechtigheid van haar begeleider en de monniken, noodgedwongen weerkeren naar Kathmandu. Waar haar een lege winkel wacht. Haar werkgever, een antiquair, waarvoor ze antieke voorwerpen opspoort, waaronder de hand van Pangboche, is failliet. Toch weet ze al snel een nieuwe job te vinden, maar opnieuw gooit de Chinees roet in het eten. Met een dramatisch einde tot gevolg.

http://i.imgur.com/p1K5j4B.jpg

In dit verhaal hutselt tekenaar en scenarist André Taymans,(‘Caroline Baldwin’), historische gegevens, mythes en avontuur flink door elkaar. Vooral de mythe omheen de Yeti en Agharta de verborgen stad weet hij uitstekend in zijn scenario te verwerken. Net als heel wat bijgeloof en onwaarschijnlijke gebeurtenissen die door ons als nuchtere westerlingen als pure nonsens worden afgeschilderd. Alles klikt netjes in elkaar en André weet de spanning bij mondjesmaat op te bouwen. Zijn tekenstijl is uiterst herkenbaar, de figuren van Caroline Baldwin en Roxanne zijn onderling verwisselbaar. Ze lijken bijna als twee druppels water op elkaar. Het zijn net tweelingzussen. Maar dit kleine euvel doet geen afbreuk aan de tekenstijl van Taymans. Hij is een grootmeester in het uitbeelden van machtige rotsmassieven, desolate Nepalese dorpjes en troosteloze steenvlaktes met hier en daar verdroogde takkenbosjes en verdord gras, waarlangs kronkelende paadjes naar de top van de Himalaya leiden.

http://i.imgur.com/rzrXWxk.jpg

Het album sluit af met volgende beklijvende tekst: Op 25 april 2015, om 11.56 uur plaatselijke tijd, stortte een aardbeving van 7.8 op de schaal van Richter Nepal in de dood en de ellende. Het Nationaal park van Langtang dat als decor dient voor ‘De hand van Pangboche’ werd zwaar getroffen . Langtang Village een groot dorp van 300 zielen, werd van de kaart geveegd en de bewoners werden uitgeroeid. Ik draag dit album aan hen op. De herinnering aan hen is voor altijd in mijn geheugen gegrift. Was getekend: André Taymans. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.