Recensie

De meester-inquisiteurs 1 Obeyron
2 Sasmaël


Met de Meester-inquisiteurs wordt alweer een nieuwe fantasyreeks op de striplezer losgelaten. De insteek is hier wel ietwat anders dan de doorsnee fantasy. In plaats van een queeste te volgen om de wereld van het ultieme kwaad te redden, is dit veeleer een detectivereeks. Een origineel standpunt dus. Er zijn tot nu toe zes delen gepland; de eerste vijf zijn aparte verhalen over één inquisiteur, deel zes zou alles aan elkaar breien.

De meester-inquisiteurs zijn mensen met een bijzondere gave die dankzij magie honderden jaren leven. Zij onderzoeken misdaden of complotten, en worden bijgestaan door een elf, met wie ze een nauwe band hebben. Naast die bijzondere gave is elke inquisiteur vrij om zaken te onderzoeken naar eigen goeddunken en volgens hun eigen methode.

In het eerste deel is die methode niet bepaald zachtzinnig, zoals het wellicht een echte inquisiteur betaamd. Obeyron staat bekend als een rechtlijnig en integer inquisiteur, maar deinst er niet voor terug om verdachten zwaar te mishandelen. En dat levert hem vijanden op. Machtige vijanden zelfs, die hem uiteindelijk in de val doen lopen. Obeyron overleeft, maar de tol is zwaar. Zijn trouwe elf-kameraad vindt de dood, en Obeyron zal mentaal nooit meer dezelfde zijn.

In het tweede deel volgen we Sasmaël. Hij moet de dood van een prins onderzoeken, en die blijkt vermoord te zijn door niemand minder dan een inquisiteur. Bovendien lijkt het erop dat die inquisiteur de slachtpartij begaan heeft onder de betovering van een krachtige spreuk, een spreuk die maar weinigen kunnen uitvoeren, de meesten onder wie zelf inquisiteurs zijn. Sasmaël wordt verstrikt in een web van list en bedrog.

Deze eerste twee albums zijn alvast heel geslaagd. De wereld wordt coherent neergezet. Dat is op zich niet vanzelfsprekend, want er is telkens een ander duo schrijver-tekenaar aan de basis. Gelukkig hanteren de tekenaars eenzelfde stijl, wat de eenvormigheid een handje helpt. Het universum is geschapen en gesuperviseerd door Jean-Luc Istin, die ons al Merlijn, Druïden, Elfen en andere fantasyreeksen schonk. De man is dus niet aan zijn proefstuk toe, en dat merk je. De personages zijn goed ontwikkeld, de relatie inquisiteur-elf wordt goed uitgespeeld, er is veel spanningsopbouw in het verhaal. Er is niet alleen het op te lossen mysterie per album, maar ook een overkoepelende dreiging tegen de orde van de inquisiteurs (dat zal de ontknoping in het zesde deel wel zijn), … Kortom, de wereld is af en geloofwaardig.
Scenariogewijs zit alles dus snor, de tekeningen volgen wel op een afstand. Ze zijn zeker niet om van je sokken geblazen te worden, maar de stijl van beide tekenaars past zeker bij een fantasyreeks. Deplano is wel wat minder begenadigd dan Goux.
Spijtig minpunt is het uniform, dat me vooral in het tweede deel veel aan Assassin’s Creed deed denken. Dat mocht wat origineler. En de vertaling: zoveel spelfouten vragen echt om een editor.

De meester-inquisiteurs is een originele nieuwe fantasyreeks met een steengoed scenario en zal fantasy- en niet-fantasylezers kunnen bekoren.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.