Recensie

De hagenridder: A game of thrones prequel 1 Boek 1
2 Boek 2
3 Boek 3
4 Boek 4
5 Boek 5
6 Boek 6


Game of Thrones, iedereen kent deze fantastische reeks van HBO wel die geïnspireerd is op de boekenreeks van George R.R. Martin. Zowel de boeken als de tv-serie kenmerken zich door een volwassen plot gevuld met tal van intriges, seks, alsook het nodige bloedvergieten. Een stripversie van Game of Thrones liet niet lang op zich wachten en is bij de betere stripboer te vinden als 12-delige reeks, uitgegeven door Dark Dragon Books.

https://glenbender.files.wordpress.com/2016/09/280196.jpg?w=371&h=492

Een spin-off kon uiteraard niet uitblijven. De Hagenridder is een 6-delige stripreeks, eveneens uitgegeven door Dark Dragon Books, dat zich afspeelt voor de gebeurtenissen in Game of Thrones. Hoewel bekende familiehuizen zoals de Lannisters en de Targaryens in De Hagenridder voorkomen, legt de reeks verder geen verbanden met GoT.

Het verhaal volgt kersvers hagenridder Ser Duncan de Lange, ook wel bekend als Dunk, Dunk de kluns.. Wie zich afvraagt wat een hagenridder in godsnaam is, wordt op deze vraag beantwoord enkele delen ver in de serie.

https://glenbender.files.wordpress.com/2016/09/full32197957_b.jpg

Kenmerkend aan de Game of Thrones en De Hagenridder strips, evenals veel van de Dark Dragon Books uitgaves, is het gebruik van enorm grote prenten en weinig tekst. Hierdoor wordt een verhaal, dat normaliter in 1 of 2 strips gegoten kan worden, uitgerekt tot 2 a 3 nummers. Niet dat dit een negatief punt hoeft te zijn, de tekeningen en artwork van Mike S. Miller zijn over het algemeen erg fraai te noemen. Langs de andere kant zorgt het er ook wel voor dat je een pak vlug door een nummer heen bent dan bij andere reeksen.

https://glenbender.files.wordpress.com/2016/09/278505.jpg?w=289&h=383

Hoewel De Hagenridder (voorlopig?) uit 6 delen bestaat, kan de serie opgedeeld worden in twee aparte verhalen. Nummers 1-3 vormen de introductie tot Dunk en zijn schildknaap (Ei) en diens poging om een riddertornooi te winnen. Nummers 4-6 beslaan een queeste waarbij Duncan de lange in een vete terecht komt tussen een vereenzaamde kasteelheer en de Rode Weduwe.

Wat ik erg aan de reeks mis zijn de elementen die net zo kenmerkend zijn voor Game of Thrones. Waar zijn de bloedstollende gevechten gebleven? Waar zijn de excessieve vrijpartijen? Ook de intriges komen jammer genoeg te weinig voor, hoewel delen 4-6 het daar een pak beter in doen dan delen 1-3. In dat opzicht zijn nummers 4-6 dan ook superieur aan het verhaal uit de eerste drie nummers. Een pluspunt is echter wel dat de karakters meerdere lagen bevatten en je als lezer meer in het verhaal weten mee te slepen. Al bij al is De Hagenridder een reeks die wel de moeite waard is om een keertje te lezen, al is het maar voor de sfeer van de tentoongespreide wereld.

https://glenbender.files.wordpress.com/2016/09/score.jpg?w=294&h=177

Wie interesse heeft, kan meer recensies lezen op glenbender.wordpress.com



Dit is een recensie van een gebruiker.