Recensie

Zeven ruiters 3 De brug van Sépharée


Zeven ruiters verlieten de stad in de schemering door de westelijke poort, die niet langer bewaakt was… Zo begint deze Pikkendorff-saga. Deze heb ik toch een paar keer moeten herlezen om het verhaal en tekeningen te laten samenvloeien.
Wat me meteen opvalt, is dat het verhaal start met zes deelnemers en niet met zeven. De groep koos de brug van Sépharée als einddoel. Omdat de afstand te groot is om in een keer te doen moet er een tussenstop uitgekozen worden.
http://i469.photobucket.com/albums/rr59/Stripofiel/Zeven-Ruiters-3-2_zpsvxelvrka.jpg
Aangezien het geloof van de aalmoezenier op de proef wordt gesteld, kiezen ze voor de gewijde abdij van Zurfenberg. Eenmaal daar aangekomen besluit hij daar te blijven. Wat er zich allemaal afspeelt tussen begin- en eindpunt kan ik hier niet neerschrijven zonder spoilers vrij te geven, maar het is allesbehalve een rustige tocht. Op het eindpunt van deze tocht blijven er maar twee personen meer over, die heel voorzichtig de brug oversteken. Als je wil weten hoe deze saga eindigt, raad ik je aan om zeker bij het eerste deel te beginnen.
Wat het scenario betreft weet ik totaal niet wat te denken. Misschien heb ik een aantal dingen gemist in de vorige delen, maar het einde maakte wel iets goed! De tekenstijl kan me wel bekoren. Door met verschillende tinten te spelen legt de tekenaar bijvoorbeeld het accent op een komende gebeurtenis. De uitwerking van de decors is soms net gedetailleerd genoeg om mooie plaatjes te krijgen, maar de personen komen houterig over in hun bewegingen wat soms storend kan overkomen. Wat de tekenaar, Jacques Terpant, betreft heeft die nog wel enkele onvertaalde pareltjes die we in de gaten moeten houden waarvan er eentje op de planning staat bij Silvester, namelijk De verdwaalde kapitein.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.