Recensie

Lucky Luke (Dargaud/Lucky Comics) 42 De legende van het Westen


Er zijn van die strips waarvan je op voorhand al weet dat je ze beter had laten liggen...

Lucky Luke is altijd één van mijn favoriete reeksen geweest, en in tegenstelling tot Asterix, is het niveau van de verhalen nog aanvaardbaar gebleven na de dood van Goscinny. Het feit dat er beroep werd gedaan op nieuwe scenaristen (Vicq, De Groot, Fauche & Léturgie, Lo Hartog van Banda, enz.) is hier uiteraard niet vreemd aan.
Soms zit er ook een misser tussen, en da's extra jammer als dat net gebeurt bij de zwanenzang van de grootmeester: 'De legende van het Westen' is Morris' laatste album, nadien is de reeks overgenomen door Achdé (Hervé Darmenton) als tekenaar.

Zoals bij veel reeksen is het grafisch gezien in de loop der jaren wat simpeler geworden. En ook al heeft dit toch een wat stijver aanzicht tot gevolg, de tekeningen blijven degelijk, niets echt revolutionair, maar ook niet echt slecht. Morris heeft altijd geprobeerd zijn tekeningen overzichtelijk te houden, en dat is hier dus ook het geval. Ik vroeg me wel vaak af of een iets betere uitwerking van het decor niet wat extra schwung aan het album zou gegeven hebben, maar de afwezigheid van enig decor houdt de aandacht bij het verhaal. Die keuze blijkt achteraf toch niet de beste te zijn. Als je trouwens goed kijkt naar wat er rest van decoratie, blijkt dit op een slinkse manier kopieerwerk te zijn: neem je 2 prentjes van dezelfde tribune, dan blijken alle toeschouwers ook exact dezelfde gelaatsuitdrukking te hebben. Kortom: boerenbedrog.

Dan naar het verhaal. Dit is slechts het tweede album van Patrick Nordmann, voor mij is het in elk geval het laatste. Het scenario rammelt aan alle kanten (de vier Daltons zijn alle vier zo dom als Averell en raken zelfs hun haat tegenover Lucky Luke kwijt) en is compleet ongeloofwaardig (Lucky Luke die de Daltons wil helpen een legende te worden, iemand?). Dat meneer Plunk een ontsnapte gevangene is doet aan het eind zelfs niets terzake. Nordmann brengt enkele personnages terug uit vroegere albums (een zatte Buffalo Bill), maar zonder echte meerwaarde. Het optreden van Rataplan is zelfs volledig overbodig, er komt zelfs geen grap over zijn legendarische domheid voor.

Morris is een legende in het Belgische stripwezen, maar deze legende van het westen is een misser van formaat. 4/10. Voor de moeite.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.