Recensie

Bijgedachten 1 Bijgedachten


https://i.imgur.com/duJBQjc.png

Ik heb het niet vaak, maar soms heb ik na het lezen van een strip of grafische novelle zoiets van; wat moet ik hier mee… Na het lezen van het album ‘Bijgedachten’ had ik dat ook. Het gevoel van niet weten wat ik er mee aan moet hoeft trouwens niet altijd te betekenen dat het een slechte strip is. En eigenlijk om heel eerlijk te zijn had ik dat gevoel al moeten zien aankomen bij het lezen van de titel; ‘Bijgedachten’. Het is niet een woord wat ik dagelijks gebruik en mijn eerste associatie bij dat woord was het afdwalen van gedachten. Misschien is het een wat ouderwets Nederlands woord want de Dikke Van Dale op internet kent het niet. Maar goed, genoeg afgedwaald. Waar gaat het verhaal over.

Het gaat over relaties. Wat is, wat had kunnen zijn, wat nooit geweest is en wat nooit geworden is. Niet noodzakelijk in die volgorde. Het is niet mijn favoriete onderwerp, maar schrijver en tekenaar Niklas Asker begint zijn bijgedachten op een interessante manier. We krijgen een telefoon gesprek voor geschoteld, maar onduidelijk is wie het gesprek voert. Asker heeft goed gebruik gemaakt van het feit dat je, in tegenstelling tot in een film, personages in een strip niet kunt horen. Hij maakt ook goed gebruik van het feit dat je, in tegenstelling tot in een boek, de personages wel kunt zien. Maar zoals meeste striptekenaars gebruikt hij dezelfde techniek als bij film wordt gebruikt. Door niet alles gelijk met beelden alles te verklappen maakt het mij als lezer toch nieuwsgierig.
Hoewel je op een gegeven moment wel weet wie de hoofdpersonages zijn weet hij door middel van twee verhaallijnen door elkaar te weven het toch interessant te houden.

Askers realistische tekenwerk komt in zwart/wit goed uit. Zwart/wit doet me altijd denken aan het werk van Bernie Wrightson en Charles Burns. Ik heb altijd al een zwak gehad voor tekenaars die hun zwarten en witten zo optimaal kunnen gebruiken dat er een perfecte illustratie ontstaat. Maar een vergelijking zou in dit geval ongepast zijn want ‘Bijgedachten’ is een totaal ander genre en aan dit soort meesters kun je moeilijk tippen. Maar de Zweedse Niklas Asker is nog jong en ik hou het niet voor onmogelijk dat hij het niveau van Wrightson en Burns ooit nog wel eens zou kunnen halen.

Als ik deze grafische novelle uit heb twijfel ik of ik er een recensie over zal gaan schrijven. ‘Bijgedachten’ is een verhaal zonder humor, maar ook zonder moraal, zonder relatie tips of wat voor tips dan ook. ‘Bijgedachten’ is een album met… bijgedachten. Tja ik kan niet anders zeggen dan; een goed bedachte titel voor een strip die, ondanks het onderwerp, toch lekker weg leest.



Dit is een recensie van een gebruiker.