Recensie

De klaagzang van de verloren gewesten 4.4 Lady O'Mara

De klaagzang van de Verloren Gewesten – De Sudenna's
Deel 4 - Lady O' Mara – Scenario: Dufaux – Tekeningen: Teng

Deze reeks loopt al sinds 1993, en nog steeds kijken we reikhalzend uit naar de uitgave van een nieuw deel. Ondertussen heeft Dufaux samengewerkt met enkele toptekenaars. Eerst met Rosinski voor de eerste cyclus, Sioban, daarna met de betreurde Delaby en diens leerling Jérémy voor De Genaderidders, en vervolgens met Tillier voor De Heksen, waarvan we met spanning wachten op het laatste deel. Elke cyclus draagt zo de typische kenmerken van de ‘meesters’ en belicht steeds een ander aspect van De Verloren Gewesten.

Voor de cyclus De Sudenna’s werkt Dufaux samen met Teng. Ook hier resulteert de samenwerking in prachtige strips met een eigen karakter en een meeslepende, intrigerende verhaallijn. Het vierde deel van deze cyclus geeft ons opnieuw een inkijk in de duivelse machinaties van Aylissa, het nichtje van Sioban, die vastberaden is om de heerschappij over de Sudenna-clan te veroveren.

Gelukkig kregen we in deel 1 van deze cyclus (2021) van de scenarist nog een beknopte samenvatting van het epos. Toch weerhoudt dit ons er niet van om de vorige delen erbij te nemen en heerlijk te ‘binge-lezen’. We zitten meteen weer in het verhaal, en niets kan ons nog afleiden.

Aan het begin van de cyclus maakten we kennis met ‘oom’ Heron en zijn dochter Aylissa, die koste wat kost de kroon van de Sudenna’s op haar hoofd wil en daarbij over lijken gaat. Duistere praktijken en hekserij schuwt ze niet. Ondertussen heeft Sioban een confrontatie met de draak Nidhogg. De draak spaart haar en trekt zich terug in zijn grot. Sioban ontvangt de Harfingg, de staf die de poort naar Nidhogg kan openen. Dit geeft haar macht over het beest en verbindt haar lot eraan.
In het volgende deel breekt de Harfingg echter tijdens de strijd tussen de clans van de Greenwalds en de Geofferden, waardoor de draak kan ontsnappen. Maar Sioban weet hem te verschalken. Ondertussen zet Aylissa haar machtsspel verder en slaagt erin Seamus te beheksen en te beschuldigen van moord. Hij zal terechtgesteld worden. Tijd voor Sioban -die zich heeft teruggetrokken in het kamp van de Greenwalds -om Seamus uit de handen van haar nicht te redden en de zwarte magie te doorbreken. Wanneer Aylissa merkt dat haar vader, Lord Heron, geloof hecht aan het verhaal van Sioban, schrikt ze er niet voor terug hem te vermoorden. Ze is nu de enige erfgenaam van de troon.

En zo komen we aan bij het nieuwste deel van de cyclus. Seamus is zijn eigen weg ingeslagen, terwijl Sioban is teruggekeerd naar de ouderlijke burcht en haar moeder, Lady O’ Mara. Ondertussen verschijnt Lord Henri, een neefje van Vrouwe Gerfaut, aan het hof van Aylissa Hij wordt hij haar nieuwe hulpje. Ook Seamus duikt opnieuw op en ontmoet zijn oude vriendin O’ Mara.
Dan draait alles plots rond een oud standbeeld, bewaakt door de rode Sedra – ook al een oude bekende van Seamus die weer ten tonele verschijnt. Een tekst die binnenin het beeld wordt teruggevonden, bevestigt de macht van de Sudenna’s uit het geslacht Averus. Dat is uiteraard niet naar de zin van Aylissa. Ze laat de vertaling aanpassen, zodat het geslacht Heron als de ware dragers van de macht naar voren komt.
Maar dat is nog niet genoeg voor Aylissa. Ze wil trouwen met Wulff, de halfbroer van Sioban. Wulff stemt in, maar laat haar meteen ook kennismaken met zijn buitengewone krachten.
En dan... eindigen we tijdens de huwelijksnacht met een enorme cliffhanger.

Het scenario is iets minder sterk dan dat van de vorige delen, maar de apotheose moet nog komen in dit epos dat onmiskenbaar iets wegheeft van Game of Thrones. Het prachtige tekenwerk van Paul Teng wordt opnieuw schitterend in de verf gezet door Bérengère Marquebreucq.

Dit is fantasy in behapbare vorm, zonder overdreven uitspattingen, overgoten met een sfeervol middeleeuws sausje. Zo lust ik het wel!

Pjotr, februari 2025

Dit is een recensie van een gebruiker.