Recensie

Red Bridge 1 Mister Joe and Willoagby
2 Mister Joe and Willoagby, Deel 2

Cover:

Red Bridge – Scenario : Maryse en Jean-François Charles – Tekeningen en inkleuring: Gabriele Gamberini

Eigenlijk is Stripinfo.be toch een fantastische databank. Binnen enkele muisklikken vind je er alle informatie over je favoriete scenaristen en tekenaars. Zo kwam ik, tijdens mijn zoektocht naar Jean-François Charles, terecht bij het verhaal Red Bridge.
Deze stripthriller in twee delen, verschenen in 2008-2009, leest als een echte pageturner. Met andere woorden: je begint eraan en stopt pas bij het woord einde.

Het verhaal speelt zich af in Red Bridge, Vermont, een klein dorp met een typische overdekte 19e-eeuwse brug. We schrijven 1967. Elie Miller keert na tien jaar terug naar het dorp van zijn jeugd. Hij is uitgenodigd voor een reünie ter gelegenheid van de tiende verjaardag van zijn afstuderen aan het Saint John’s College. Onderweg, in de autobus, maakt hij kennis met Aaron Willoagby, een gepensioneerd archivaris, en diens kat Mr. Joe. Willoagby vertelt Elie dat er de laatste maanden meerdere mysterieuze sterfgevallen hebben plaatsgevonden in Red Bridge. De FBI heeft zelfs een inspecteur gestuurd om de zaak te onderzoeken.
Via Elie, die handelsreiziger in paraplu’s is geworden, leren we dat alle slachtoffers in dezelfde klas zaten - de klas waar hijzelf ook deel van uitmaakte. We maken ook kennis met Lana, een oud-klasgenote die altijd al een boontje had voor Elie, al liep het destijds anders af. Ondertussen woedt de Vietnamoorlog voort en wordt er in Red Bridge hevig tegen geprotesteerd.
Het etentje voor de oud-studenten is een klassiek thrillerelement: van de dertien afgestudeerden zijn er nog maar zeven over. Vijf zijn inmiddels op verdachte wijze om het leven gekomen... en dan valt plots het licht uit. Wanneer het terug aangaat, zijn ze nog met zes.

In het tweede deel gaat Mr. Willoagby verder met zijn onderzoek en krijgen we steeds meer inzicht in het motief van de dader. Een gebeurtenis tijdens een schoolpicknick in 1957 blijkt de aanleiding voor de moorden. Uiteindelijk leidt dit alles tot een verrassende ontknoping van een meeslepend verhaal, waarin zelfs de beroemde woorden "Deduction, my friend" en Mr. Joe niet ontbreken.

Het scenario van Jean-François Charles en zijn vrouw Maryse Nouwens doet denken aan een klassiek Agatha Christie-verhaal of een typische ‘whodunit’. Het zit knap in elkaar en blijft boeien. Tegelijk schetst het een treffend beeld van het leven in een klein Amerikaans dorp in de late jaren 60.
Voor dit project werkte het echtpaar Charles opnieuw samen met de Italiaanse schilder en striptekenaar Gabriele Gamberini. Dat hij een schilder is, blijkt duidelijk uit zijn karakteristieke tekenstijl en inkleuring, die het verhaal een bijzondere uitstraling geven.

Pjotr, maart 2025



Dit is een recensie van een gebruiker.