Recensie

Bone (Silvester) 5 Rock Jaw: Heer van de Oostgrens


Met Rock Jaw is het populaire Bone in het Nederlands alweer aan zijn vijfde album toe. Het is het tweede deel van de tweede cyclus, "Zonnewende" genaamd. Ook al is het mogelijk om elk deel van de serie apart te lezen, toch is het, als je alles wil begrijpen aangeraden om eerst zeker deel 1 van deze tweede cyclus te lezen, en indien mogelijk gewoon bij het begin van de reeks te starten.

In dit deel vertrekken Fone Bone en Smiley Bone weg van Barrelhaven om een rattenbeestjong terug te brengen bij zijn soortgenoten. Tijdens deze tocht komen ze Roque Ja (door de Bones uitgesproken als Rock Jaw ) tegen, de Heer van de Oostgrens. Iemand die aardig kan zijn, maar ook af en toe flink last kan hebben van een humeurtje. En ook al heeft hij een hekel aan de Rattenbeesten én aan de draken, toch kiest hij voor het in zijn ogen minste kwaad, want "er moet gekozen worden aan welke kant je staat" en dat zijn dus voor deze angstaanjagende tijger de Rattenbeesten.
Een vraagje waar ik wel mee blijf zitten, is waarom Smiley Bone het rattenbeest Bartleby heeft genoemd. "Hij ziet eruit als een Bartleby. Kijk dan" zegt Smiley Bone, maar na een half uurtje googlen kwam ik maar één bartleby tegen die er wat van weg heeft. Ik denk wel niet dat Smith deze knaap op het oog had.

Ook dit verhaal is dus weer een meeslepend epos van de hand van Jeff Smith. Als je dan bedenkt dat Bone, in 1991 ontsproten aan de fantasie van Smith, als een undergroundstrip is begonnen en op dit ogenblik door ongeveer tweemiljoen mensen gelezen wordt, dan gaat het toch even draaien voor de ogen en borrelen de woorden "respect man" op. Ondertussen heeft Warner Bros de filmrechten voor deze kleine, kale mannetjes met grote neuzen gekocht.

Enkele potloodstrepen geven vorm aan de Bone's. Een kleine aanpassing aan wenkbrauwen of mond geven een totaal andere gelaatsuitdrukking. Waar andere tekenaars hele onderzoeken van het menselijk lichaam moeten plegen, kan Smith door een lijntje wat hoger of wat lager te zetten een totaal andere gevoelssfeer in zijn tekeningen leggen. Als men van een "klare lijn" durft te spreken in de letterlijke zin van het woord, dan is Smith hier de wereldkampioen in.

Deze strip was reeds door mijn handen gegaan in de Engelse taal, niet gekleurd. En er mag gezegd worden dat de kleur hier het geheel ten goede komt. Wat in de Chninkel afdeed aan de capaciteiten van de tekenaar, accentueert hier nog eens de kwaliteit van de tekeningen. Het inkleuren is gedaan door een mij nobele onbekende, namelijk Steve Hamaker, maar deze wil ik hier toch even op een voetstuk zetten.

Wat wel jammer is, is de vertaling. Het valt me hier en daar op dat ze van die typische Nederlandse (of kan ik beter voor het woord "Hollandse" kiezen?) termen gebruiken. De "Ja Joh" 's en de 'jeetje" 's zijn enkele termen die me een beetje stoorden. Maar dit is eerder muggenzifterij, vermoed ik. Een 100% positieve recensie is een utopie, niet?

Scenario: 9/10
Tekeningen: 9/10



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.