Recensie

De killer 7 Een gewone sterveling


Dit is een topreeks. Dat is de eerste gedachte wanneer ik dit recensie-exemplaar ontvang. Ik was dan ook heel benieuwd wat we voorgeschoteld gingen krijgen. In 6 jaar slechts 2 albums, die als vervolg dienen, want de eerste 5 delen vormden een afgesloten verhaal. Maar belooft dit wel een goed gestoofd potje te worden?
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen... De killer is verzeild geraakt in Cuba voor een opdracht. Maar hij wordt gebruikt als een speelbal van een groter complot, waar hij minder vat op heeft dan hij voor lief neemt.

Matz probeert een filosofische, historische, tegen kapitalistische regimes achtige intro neer te pennen, en neemt daar heel wat tekst en consequent ook tekenruimte voor in. Dit is echter niet zo goed gelukt. Hij haalt er sommige dingen te pas en te onpas bij. Ik kreeg zelfs het gevoel dat hij zijn protagonist zomaar dingen laat vertellen om de voorliefde voor Cuba duidelijk te maken. Dit maakt dat je verwachtingen een serieuze deuk krijgen en dat de rest van het verhaal eigenlijk hard moet werken om dit weer goed te maken. Slaagt het album daar ook in? Gedeeltelijk wel, maar het gaat net iets te vlot over de toonbank. Waar Matz wel goed in scoort, is dat de intriges je om de oren vliegen en veel ruimte laten voor de toekomst.

Jacamon zijn tekenwerk voldoet net. Zijn personages zijn geen hoogvliegers in detail maar door de band genomen heel consistent. Waar hij volgens mij wel heel goed in slaagt, is de juiste sfeer creëren. Zijn landschappen en inkleuringen zijn van hoogstaande kwaliteit.

Deze killer is niet van dezelfde kwaliteit als voorgaande delen. En ik vrees dat Matz echt zijn verhaal gaat moeten bijschaven om het weer op het niveau te brengen van weleer. Zoniet gaat deze meer dan goede reeks een gewone middelmaat worden, en dat zou spijtig zijn.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.