Recensie

Urbanus 141 De gouden bedpan


Urbanus - 141 - De gouden bedpan

De familie Urbanus zit nog altijd diep in de shit. Geen geld voor eten of drinken, Nabuko-Donosor is van de grote honger al half opgegeten en Nonkel Fillemon die blijft maar leven en op zijn centen zitten. Cesar ziet maar één oplossing meer: Een huis van lichte zeden oprichten met zijn eigen vrouw in de etalage (later bijgestaan door een andere oude taart) en de nonkel naar een home.
De nonkel voelt zich zo in zijn nopjes in dat oumannekeshuis dat hij beslist om van zijn fortuin voor alle oudjes een bedpan in puur goud te maken.

Deze" humoristische" strip was vroeger in samenwerking met de echte Urbanus van Anus, ook gekend als Urbain Servranckx. Tegenwoordig is het bijna uitsluitend Willy Linthout die zich nog over deze strip ontfermt. Medewerking heeft hij van Steven De Rie, de sympathieke in Antwerpen wonende Nederlander is wel een assistent. Tot op dit ogenblik mag de brave man in de strips van Urbanus, tijdens een signeersessie, enkel een Amedee tekenen :D

De beginperiode van deze strip was een ware revelatie in het Vlaamse striplandschap. Wat we tegenwoordig voorgeschoteld krijgen is pulp. De grappen zijn plat, laag bij de gronds, alles behalve komisch en brengen op geen enkel moment nog maar een mondhoek in beweging. Alhoewel deze bewering niet helemaal strookt met de werkelijkheid. De mondhoeken hangen, na het lezen van deze strip, op een dramatisch laagtepunt.

Voor de mensen die deze reeks verzamelen en willen volledig houden is er geen andere optie dan te kopen. voor al de rest zou ik dit verhaal sterk willen afraden. Humor is alles behalve wat je in dit stripverhaal kan terugvinden.

Misschien is het tijd dat Urbanus zich terug wat meer met deze strip begint de bemoeien.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.