Recensie

Vaarwel Morgendauw / Het gebroken geweertje 1 Vaarwel morgendauw


Uitgeverij Casterman heeft een oud Tardiverhaal opnieuw gedrukt, met een op zijn zachtst gezegd schreeuwerige cover. Als rechtgeaarde Tardi-fan kan ik een heruitgave van zijn werk alleen maar toejuichen. Of toch niet?

Fans van Isabelle Avondrood zullen Sander Morgendauw wel herkennen. Vanaf Het geheim van de Salamander krijgt hij namelijk een rol in de serie, zelfs de hoofdrol in dat bewuste deel. Tardi recycleert ook andere personages voor Avondrood uit Vaarwel Morgendauw/Het gebroken geweertje: Otto Lindenberg, bijvoorbeeld, of de verteller, die ook in Het gedrocht en de guillotine optreedt.

Vaarwel Morgendauw dateert uit een tijd dat Tardi nog volop experimenteerde - en dat merk je duidelijk aan het verhaal: Op een avond dringt een oude man het huis van Morgendauw binnen. Hij zegt hem naar de Oriënt te trekken, maar net als de oude man zijn boodschap overgebracht heeft, wordt die vermoord. Morgendauw vertrekt. Wat volgt is een opeenvolging van aanslagen, tot hij zijn einddoel bereikt heeft. Maar daar begint het pas...
Tardi laat Morgendauw het verhaal volledig ondergaan. Hij is tegen zijn zin een speelbal van het lot. Rond Morgendauw creëert Tardi dan nog de meest absurde personages. Spijtig genoeg laat Tardi zich zo ver gaan, dat het verhaal compleet onoverzichtelijk wordt en als los zand aan elkaar hangt. Tardi kan en mag ver gaan, maar hier is het er ver over. Te veel lijm gesnoven?

Gelukkig heeft dit album ook een tweede verhaal, namelijk Het gebroken geweertje. Het thema is een van de stokpaardjes van Tardi: Wereldoorlog I. Morgendauw probeert te overleven te midden van rondvliegende kogels, granaatinslagen en te plichtsbewuste officieren.
Tardi houdt de teugels veel beter in handen, en het verhaal is dan ook een stuk leesbaarder dan Vaarwel Morgendauw. Helaas is het ook een heel stuk korter.

Casterman wil met deze uitgave gewoon wat kapitaliseren op de naam van Tardi, maar het had dan toch de moeite mogen doen om de vertaling onder handen te nemen. De storende spel- en grammaticafouten mochten er gerust uitgehaald worden.

Het was bijna 20 jaar geleden dat ik het verhaal nog eens gelezen had, maar voor mij was deze hernieuwde kennismaking met oude Tardiverhalen spijtig genoeg een tegenvaller. Geen Tardi in grootse doen in dit album.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.