Covertekst
Ernest wordt opgenomen in een verzorgingsthuis voor senioren omdat hij aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Het collectieve leven daar ervaart hij als een beproeving. Maar al snel past hij zich aan zijn nieuwe omgeving aan en besluit hij te vechten tegen de aftakeling die voor hem in het verschiet ligt.
De auteur vergelijkt de samenleving met een bibliotheek waarin de boeken zich ophopen tot bergen vergelend papier, bevolkt met dromen en fantasieën. Door de slijtage van een heel leven zitten ze vol rimpels, en sommige zien hoe hun letters worden uitgewist, de ene bladzijde na de andere, tot ze volledig blanco zijn geworden. Toch blijven de meest intense emoties bewaard, als een verborgen schat op een eiland ver weg.
