Covertekst
In januari 2118 was er niets fundamenteels veranderd op onze oude aarde. Het waren nog steeds de oude zakken zonder reëel tijdsbesef met een door statistieken weggevreten brein, die de planetaire lakens uitdeelden.
Kinderen konden vanaf hun tien jaar zelfstanding beslissen of ze al dan niet in de aardse familiale cocon wilden blijven. Het was professor Garland Stroker die het idee het eerst had gesuggereerd... Stroker was een genie. Hij was het die de planeet Kobadia, de bestemming van hen die voor de verwijdering hadden geopteerd, had gesticht.
Aangemoedigd door de de enthousiaste verhalen van hen die op de limietleeftijd van achttien na acht jaar terugkeerden, groeide het aantal vertreklustigen met rasse schreden.
Sommige ouders konden moeilijker dan andere accepteren dat hun kinderen hun geluk elders gingen zoeken. Maar de wet is de wet, en alles welbeschouwd, verliep alles vlot...
...vlot tot op die bewuste dag in 2127 toen...
