stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Rik Willemen (27) is een nieuw, jong talent in de stripwereld. Hij stond enkele weken geleden op F.A.C.T.S zijn album A Song Called City te signeren. Een magische reeks die net zijn Nederlandstalig debuut kent. - Evy Moerman
Rik behaalde zijn diploma aan de kunsthumaniora Sint-Lucas, waarna hij verder studeerde aan de hoge school Sint-Lukas te Brussel. Hij koos voor de richting grafische vormgeving en kreeg de kans een keuzeatelier te volgen. Dit atelier, u raadt het nooit, werd beeldverhaal. "Ik was altijd al een liefhebber van tekenen, maar het idee om echt strips te maken is pas met deze studierichting gekomen."
Iedereen heeft wel idolen. Wie zijn jouw idolen in de stripwereld? "Ik zou willen zeggen dat het Franquin is, maar dat is te voor de hand liggend. Laat ik dan maar kiezen voor Tome en Janry, de latere tekenaars van Robbedoes en Kwabbernoot. Hun realistische standpunten, de dramatische camerapunten, de belichting maar vooral de dynamiek van de tekeningen, zijn onvoorspelbaar."
Laat je je door hen inspireren? "Niet als het over de gezichtjes gaat, daar probeer ik meer expressie in te leggen. Gezichten zijn in het algemeen vaak te fotorealistisch of te cartoony getekend en daar probeer ik echt mijn eigen ding te doen. Voor andere zaken zoals de lijnvorming, het penseelgebruik, hoe de plooien worden getekend en hoe mensen dynamische poses aannemen, laat ik me wel inspireren door hen."
Rik heeft al enkele losse projecten achter de rug, zo werkte hij mee aan het comic magazine Artropoda dat hij voorzag van het verhaal De Omgekeerde Visser. Grotere projecten zoals A Song Called City, zijn er al geweest maar is nog niet gepubliceerd. Riks afstudeerproject was een strip getiteld Het einde van België. "Er zijn 22 pagina's van gemaakt en toen ben ik ermee gestopt. Je kan het politieke science-fiction noemen. Het verhaal was een absurde karikatuur van België, het was een enorm leuk project. Het is gestrand op het moment dat ik niet meer wist waar ik met mijn hoofdpersonage heen moest. Ik had allerlei idealistische plannen maar had toen nog geen idee hoe ik ze concreet moest uitwerken. Ik ben er halverwege mee gestopt, omdat ik er geen voldoening gevend einde meer aan kon geven."
Heb je zin om dit project terug op te nemen? "Ja, maar nog niet nu. Toen had ik nog niet de vaardigheden die ik nu heb en zeker niet de vaardigheden die ik nodig had om het project tot een geloofwaardig einde te brengen. De ideeën die ik had waren leuk, maar als verteller en schrijver was ik nog niet in staat om ze uit te werken. In die zin is A Song Called City een leerproject. Als je het eerste Engelse boekje vergelijkt met het derde merk je al dat ik sterk geëvolueerd ben qua tekenstijl, qua vertelling,..."
"Het verhaal gaat over een studente filosofie, Muriël, en ze bekijkt magie zoals de mensen nu godsdienst bekijken. Magie is iets waar mensen ooit in geloofden en wat nu niet meer bestaat maar nog altijd zeer interessant is. Er zijn nog steeds genootschappen die er in geloven en die wil Muriël gaan bestuderen. Dan komt ze een man, Jonathan, tegen en voor hem is magie de dagelijkse realiteit. Er zijn ook nog enkele mensen die de oude magische rituelen gaan aanwenden om meer macht, meer duisternis te verwerven. De banen van deze drie wereldbeelden gaan elkaar kruisen en zullen clashen."
Hoe is het verhaal A Song Called City ontstaan? "In het begin schreef ik nog samen met Bram (Michielsen n.v.d.r.). Ik studeerde samen met hem en hij stelde voor om na lange tijd van inactiviteit iets nieuws op poten te zetten. We wilde een populair verhaal maken, maar ook iets wat we zelf het liefst zouden lezen. We lazen alle twee enorm graag en veel American comics, zoals Transmetropolitan, Sandman,... . We wilden een gelijkaardig groots verhaal maken. We zouden ook in meerdere afleveringen en in comicformaat gaan werken. De inhoud? Die moest gaan over alles wat ons doorheen de jaren had geboeid: magie en de stadsomgeving."
Het verhaal is dus gestart met Bram Michielsen. Zijn naam wordt nog vermeld op het internet en op de omslagen van de strips. Ondertussen is de samenwerking met Bram afgelopen. Naar eigen zeggen heb je hem voor een blok gezet? "Het werd hoe langer hoe lastiger om samen aan de strip te werken omdat we iedere creatieve beslissing moesten bevechten en staven met argumenten waarom het een meerwaarde zou zijn voor het verhaal. Dit zorgde ervoor dat er na een tijd alleen nog maar frustraties waren. Op een bepaald moment kwam Bram met een stukje dialoog voor Muriël dat zo hard inging tegen mijn ideeën over hoe de strip er moest uitzien, dat ik heb gezegd dat ik de strip niet meer samen met hem wou maken. Ik zou alleen verder werken of we zouden er definitief mee stoppen. Bram is toen heel ridderlijk geweest en heeft de strip aan mij overgelaten omdat hij het liefst had dat de strip verder ging, al was dat zonder hem. Hier ben ik hem nog steeds dankbaar voor."
Het verhaal speelt zich af in Antwerpen, hoe komt het dat je niet voor een fictieve plaats hebt gekozen? "Antwerpen wordt in de strip nooit bij naam genoemd omdat het niet belangrijk is dat het zich in Antwerpen afspeelt. Het is belangrijk dat het zich in een stedelijke omgeving afspeelt, het gevoel creëren van ontwaken en wandelen in een stad. Ik ben zeer veel echte locaties gaan bekijken en het verhaal zit ook vol met herkenbare plaatsen zoals Brabo, het Steen, de Lange Wapper, ... En het zijn zulke dingetjes dat leuk zijn voor de mensen die het kennen, het doet niets aan het verhaal maar het is een leuke bonus."
Surf je naar www.asongcalledcity.com dan kan je de strip lezen tot het punt waar het nu gekomen is. Rik zet zijn strip gratis online te lezen voor wie maar wil. Iedere week verschijnen er twee nieuwe bladzijden. Je verhaal gratis online zetten, is een slecht idee volgens vele collega's, maar Rik denkt daar anders over. "Dat ik mijn strip eerst online zet en dan pas uitgeef, is iets waar veel stripcollega's me hoofdschuddend voor aankijken. Ze vinden het commercieel gezien een slechte beslissing en gaan ervan uit dat de strip nog amper verkocht zal worden. Dat vind ik nu net korte termijn denken. Ik wil dat mijn strip gelezen wordt en daarom zet ik hem online. Zo probeer ik een band met de lezers op te bouwen en hopelijk volgen ze mij dan ook in mijn volgende projecten. Op beurzen deel ik flyers uit waarop in het groot staat "gratis online te lezen". Momenteel deel ik honderden flyers uit en binnen een jaar heb ik twee nieuwe boeken. De mensen die nu een flyer hebben genomen en het verhaal een heel jaar online hebben gevolgd, zullen mijn nieuwe verhalen ook wel willen lezen. Ik heb A Song Called City niet enkel online gezet om het te promoten, maar ook als springplank voor mijn volgende boeken.
Het verhaal is eerst in het Engels uitgebracht,het is pas sinds dit najaar ook in het Nederlands verschenen. Hoe komt het dat jullie ervoor geopteerd hebben om de strip eerst in het Engels te schrijven? "We wilden een zo globaal mogelijk publiek aantrekken. Het is niet meer dan dat. Ik wilde het ooit wel in het Nederlands vertalen maar dat was er, tot ik naar de stripgilde ging, nooit van gekomen. Om de strip bij de stripgilde uit te kunnen geven, moest het wel vertaald worden want de stripgilde geeft geen Engelse werken uit. Ik heb gekozen voor een Vlaamse tussentaal, niet een te proper algemeen Nederlands maar ook niet te dialect zodat het klungelig is om te lezen. Omdat ik de strip dan toch moest vertalen, heb ik een lijstje gemaakt met welke aanpassingen er nog moesten gebeuren. Sommige gezichten zijn hertekend of enkele plaatjes zijn wat veranderd, nooit echt grote dingen, behalve één stuk dialoog dat ik heb bijgevoegd. Als ik een nieuw deel uitbreng, kan ik dingen optimaliseren. Om te blijven prutsen aan mijn tekeningen met een deadline van twee pagina's per week, daar heb ik geen tijd meer voor. Dat doet het verhaal ook vooruit gaan."
De stripgilde is een uitgeverij voor en door stripauteurs. Op je Engelse comics staat geen uitgever, hoe komt dit? "Dit komt omdat dit uitgegeven is in eigen beheer. Het verhaal is in het begin puur online verschenen. Maar dan begon ik mezelf te promoten en werd ik uitgenodigd om reclame te maken voor mijn strip op een tentoonstelling. Enkele weken voor de tentoonstelling zag ik op hun agenda "signeersessie" staan. Probleem, ik had niets om te signeren. Enkel flyers signeren vond ik te belachelijk, dus ben ik met vrienden dag en nacht bezig geweest om toch enkele boekjes klaar te krijgen. Inbinden van de boekjes, alles deden we zelf, zodat ik er uiteindelijk toch zestig had. Deze waren binnen de twee dagen uitverkocht en toen heb ik besloten om nog meer van die boekjes te maken. Zo heb ik er 350 verkocht."
Mag je je copyright behouden nu je bent aangesloten bij een uitgeverij?
"Ja, bij de stripgilde moet je als auteur zelf je drukkosten betalen, dat is ineens een smak geld maar daartegenover staat dat je 90 procent van de winst mag houden. Het is eigenlijk uitgeven in eigen beheer maar met een fiscaal raamwerk. Wat een ongelooflijke kick geeft, is dat ik nu een streepjescode heb.
Wat mogen we nog van je verwachten in de toekomst? "Ik heb al een project voor na A Song Called City, iets helemaal anders. Het wordt humoristisch maar wel voor een volwassen publiek. Het wordt intelligente zwarte humor zal ik maar zeggen, dat is toch de bedoeling. De werktitel is Polder Kolder en het zal gaan over een provinciaalse misdaadbende die opereert vanuit volkstuintjes."
