stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Door een misverstand sprak ik Maarten Vande Wiele, voor hem zeer onverwacht, tijdens een signeersessie (voor zijn nieuwe strip Zeep) aan voor een interview. Maar hij stond er direct voor open en we hadden een uitgebreid en leuk gesprek onder de laatste nazomerzon van dit jaar.
Wat was de reden om een soap in stripvorm te maken? Ik ben er mee opgegroeid. Mijn moeder keek naar alle soaps in de jaren ’80, maar ik mocht die eigenlijk niet zien. De seks, elkaar steeds de loef willen af te steken voor het geld, het roken, … dat was verboden terrein voor mij. Maar op woensdagnamiddag speelde Dynasty en stiekem keek ik daar dan toch naar. Als kleine gast pikte ik dat ‘slechte’ allemaal niet op. Ik genoot gewoon van de leuke kleding die ze allemaal droegen en van de vrouwen aan de top.. of zo zag ik het toen toch.
Daarna heb ik ook nog Melrose place gevolgd. Nooit die soaps die dagelijks op het scherm kwamen, maar altijd die, die maar één keer per week getoond werden. Ik heb altijd naar troep gekeken dus. -lachje- Maar het is de schuld van mijn moeder eigenlijk.. -volle buiklach-
Trouwens, ik heb Dallas nooit gezien. Maar nu tijdens mijn research voor deze boek, heb ik er wel naar gekeken en als ik eerlijk ben, dan heeft Dynasty alles gepikt van Dallas. Maar mijn jeugdherinnering is en blijft wel Dynasty.
Daarenboven was dit ook gewoon leuk om te maken. Het is voor mij zelfs een soort van ontspanning om dit te verzinnen. Het tekenen is ook al niet moeilijk, waardoor ik telkens als ik een moment vrij had gemakkelijk kon verder tekenen en inkten. Dit zorgde er voor dat ik met een behoorlijk tempo het verhaal kon maken.
Je maakt het eigenlijk zeer duidelijk met een titel als ‘Zeep’ dat de soap in de stripwereld terecht gekomen is. Waarom die titel? Natuurlijk is het een verwijzing naar en speling met het woord soap. Maar hier is het bedrijf ook echt verbonden aan zeep, een echte zeep-dynastie. En dat doet mij dan denken aan de reclame-spotjes van de jaren ’80 waar zaken, onder andere zeep, aan de man werden gebracht met een streepje bloot. Zo is de cirkel rond en zijn we terug bij de soap uit die tijd.
Maar ik wou verder gaan. Een soort van deconstructie van het genre. Het mag niet al te serieus zijn en best wel een beetje absurd waardoor het geen echte soap is, maar beter. Ik gebruik alle clichés maar dan wel op een originele manier… vind ik. -lachje-
Door het label soap kan men wel eens denken dat de strip nogal oppervlakkig zal zijn, maar er zit best wat diepgang in.. Klopt. Mijn hoofdpersonage is zo eentje dat je niet dikwijls tegen komt. Ze is eigenlijk niet mooi, maar ze is wel heel creatief en heeft een pak gezond verstand… een beetje zoals Melanie Griffith in Working Girl. Ik probeer eigenlijk altijd heel interessante vrouwen als hoofdpersonage naar voor te schuiven. Het opnemen voor de underdog, er zijn immers al zoveel verhalen over en voor jongens, ik wil meer verhalen over, en hopelijk ook voor, vrouwen.
Een paar technische vraagjes: Waarom gebruik je roze als steunkleur? Dat is barbie-roze. Het schaamteloze roze kon in de jaren ’80 nog. Het zwart-witte van Paris zou veel te vlak zijn voor dit. Er zit daar te weinig diepte in. Maar ik wou ook niet full colour gaan, want dan zou het tekenen te lang duren, in plaats van 2 jaar zou het dan 3 jaar geduurd hebben. Bijgevolg heb ik gekozen voor één steunkleur: barbie-roze. Ook dat is een jeugdherinnering. Ik heb vroeger veel gespeeld met barbiepoppen. Je moet trouwens maar eens kijken, maar alle vrouwen in Zeep dragen van die typische barbie-kledij. Daar stopt het niet, er zijn behoorlijk wat referenties te vinden naar barbies, ook de namen zoals Ken, Midge, Tracy, Todd, Barbra (Barbies volledige naam is Barbara Millicent Roberts ),.. klinken bekend voor mensen die de barbie-poppen kennen.
Je gebruikt meestal een strikte kadrering. Waarom? Op één van de plaatsen waar ik veel van de tekeningen gemaakt heb, is de ruimte beperkt. Hierdoor splitste ik mijn pagina’s op in drie stukken, waardoor ik soort van een harmonica had van lange stroken met telkens één of twee tekeningen naast elkaar. Zo werd de kadrering en het ritme vastgelegd. De pagina-grote tekeningen heb ik wel thuis gemaakt, maar het meeste op verplaatsing.
Je maakt ook gebruik van duidelijke omtreklijnen, wat niet altijd het geval is bij je andere werken. Waarom hier wel? Ik wou een bepaalde, eenvoudige stijl. En dit is eentje dat ik onder de knie heb. Ik kan hierdoor één pagina op een paar uren maken, waarna ik het gewoon nog even moet inkten. Hierdoor gaat het zo snel vooruit en voor een verhaal van 300 pagina’s… Ik wou deze keer ook niet echt experimenteel gaan werken, want ik heb dit verhaal wel al volledig alleen geschreven en dat vond ik al uitdagend genoeg.
Dit was ook echt wel anders dan anders. Dit is gegroeid uit verveling. Als de verveling toesloeg, maakte ik losse tekeningen en grappige dialogen, maar er zat niet echt een verhaal achter. Mijn brein doet dit blijkbaar als het zich verveelt. Maar het was leuk en ik moest heel dikwijls zelf giechelen met mijn creaties. Pas toen ik genoeg materiaal had liggen, besloot ik er iets mee te doen en heb ik een scenario gemaakt met deze karakters.
En nu? Er komt sowieso een vervolg. Momenteel heb ik al zo’n 20 pagina’s af. Ik had op voorhand afgesproken met de uitgever dat het uit twee delen zou bestaan. Die twee delen vormen een afgerond verhaal, maar natuurlijk hoop ik dat het aanslaat en dat ik daarna nog verschillende delen kan maken. Het zou ook leuk zijn als er een vertaling volgt.
Daarnaast ben ik ook bezig met een nieuw verhaal van Guy de Maupassant: Madame Catherine. Daar heb ik al 26 pagina’s van. Het is een soort van griezelverhaal waar het er om draait of ze wel of niet gek wordt. Het is de bedoeling dat je je de hele tijd afvraagt wat er nu juist aan het gebeuren is. Dit zal in potlood zijn… dat heb ik nog nooit gedaan.
Twee zaken samen doen, heb ik trouwens ook nog nooit gedaan. Maar de afwisseling houdt beide boeiend en daardoor ga ik goed voorruit met de twee verhalen. Dit blijken echt wel mijn productieve jaren te zijn. Ik heb nog veel ideeën. Ik wil graag strips maken uit verschillende genres.. een beetje zoals arthouse-films: experimenteel en spelend met de popcultuur terwijl ik toch maatschappelijke kritiek geef, maar dan op een leuke manier.
