Recensie

Pin-Up 10 Het dossier Alfred H.


Na 6 jaar verscheen er eindelijk een nieuw verhaal over Dorothy, Dottie, Partington. We werden warm gemaakt voor deze comeback door drie integrales waarin al haar vorige avonturen werden gebundeld.
Dit nieuwe verhaal speelt zich chronologisch eigenlijk af tussen het eerste verhaal (de eerste drie albums, of de eerste integrale) en tweede verhaal (albums vier tot en met zes).
Zomer 1946, Dottie werkt in een klein detectivebureau en tijdens een zwoele nachtelijke achtervolging raakt ze haar doelwit kwijt. Op dat moment doemt er een doodsbange vrouw op in het licht van haar koplampen, en ze kan de vrouw niet meer ontwijken. De vrouw is gelukkig maar lichtgewond, maar als Dottie haar wil helpen kraamt ze in paniek enkele zinnen uit en valt dan flauw. De vrouw heeft wonden van zweepslagen op haar rug en dan ziet Dottie een schim. Ze denkt dat het de belager is van de vrouw en gaat er achteraan. Helaas raakt ze het spoor bijster en als ze terugkeert naar haar wagen is de gewonde vrouw verdwenen. Het blijkt later om Grace Mc Guffin te gaan, een jonge actrice die de hoofdrol speelt in de nieuwste film van Alfred Hitchcock.
Dottie ziet de verdwijning van Grace als de kans om naam te maken als zelfstandige detective en ze trekt alleen op onderzoek uit op de set van de film. Hithccock ziet in Dottie de ideale vervangster van Grace om de laatste scènes uit de film in te blikken. Zo ontdekt ze welk wespennest die filmset eigenlijk wel is! Het hotel waar de crew logeert brandt af, een vrouw die Dottie wil helpen verdwijnt, wat is het verband met de geheime erotische scène die Alfred wil inblikken? Speelt Hitchcock zoals altijd ook een kleine rol in zijn eigen film of laat hij de eer deze keer over aan iemand anders? “The master of suspense” zelf gedraagt zich erg verdacht, of is hij zijn eigen bizarre zelve? En wat is de rol van zijn jaloerse vrouw in dit alles? Kortom een hoop vragen die allemaal een antwoord krijgen want dit verhaal van pin-up is een oneshot geworden!
De tekeningen van Berthet hoeven geen introductie meer, klachten over zijn inkleurster zal hij ook best niet hebben want ze is zijn vrouw.
De eerste cyclus van Pin-up blijft voor mij nog altijd de beste, maar dit verhaal is toch wel een stuk beter dan het vorige deel. Misschien had Yann ook de indruk dat Dottie beter past in de jaren veertig dan in de jaren vijftig, en zijn ze daarom terug gekeerd in de tijd? Met de oprichting van haar eigen detectivebureau hebben ze zich wel de perfecte dekmantel gegeven om Dottie nog wat avonturen te laten beleven.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.