Recensie

Lanfeust van Troy INT A1 Het ivoor van de Magohamoth / Thanos de wellustige


Je zal wel geschrokken zijn bij het lezen van de titel op de homepage… waarom in hemelsnaam nog Lanfeust van Troy recenseren? Die reeks heeft het toch niet meer nodig? Wel, misschien niet, maar uitgeverij L heeft deze reeks een oppoetsbeurt gegeven. Zo eentje die ook Asterix & Obelix hebben gekregen in het verleden. Dat ze niet over een dag ijs zijn gegaan, zal je gaande weg wel opmerken. Wat is er dan allemaal aangepakt, vraag je je af? De albums zijn opnieuw vertaald, geletterd en (het meest spectaculaire) opnieuw ingekleurd. Dit zou een eenmalige gebeurtenis zijn en moet menig fan van de reeks weer aanzetten tot het openen van de geldbeugel en diep tasten om zich deze opnieuw gepolierde reeks aan te schaffen. Er is wel een pluspuntje aan dit geheel: deze uitgaven verschijnen steeds in hard- en softcover uitgaven en bevatten 2 delen per keer.

Ik was verrast toen ik op de site aan het rondkijken was of er al eerder recensies waren geschreven van onze held in kwestie en ben tot de conclusie gekomen dat we die nog niet hadden. Hierdoor voel ik me toch een beetje verplicht iets te vertellen over de reeks zelf voor al diegenen die nog niet zouden gehoord hebben van Lanfeust van Troy.
Alles speelt zich af op de planeet Troy waar een magisch veld hangt dat de inwoners specifieke magische krachten geeft. Deze kunnen zeer gevaarlijk zijn of uiterst belachelijk. Deze magie, afkomstig van het legendarische wezen de Magohamoth, wordt gekanaliseerd door de wijzen van Eckmul en zo over de planeet verdeeld. Lanfeust kan met zijn blik metaal smelten en is daardoor ook smid geworden. Wanneer hij in aanraking komt met een stuk ivoor afkomstig van het legendarische dier voelt hij hoe een totaal andere totalitaire toverkracht zijn huidige kracht overneemt. De wijze van het dorp neemt, samen met zijn dochters Cian en C’ixi, Lanfeust mee naar Eckmul om dit te tonen aan de slimmere wijzen aldaar. Onderweg betoveren ze nog de trol Hebus die hen zal helpen zich uit vele netelige situaties te redden.

Waarom is deze reeks zo een succes geworden? Een niet aflatende originaliteit, actie, humor en de nodige dosis vrouwelijk schoon gemengd met de soms volhardende domheid van Lanfeust. Plus het feit dat scenarist en auteur je ook nooit beloven het echt serieus te nemen, maakt dat je met een smile door deze boeken blijft bladeren alsof je net betoverd bent geweest.

Maar wat is er nu veranderd en is datgene de moeite om nog eens twintig euro uit te geven?
Het eerste wat opvalt is de toch wel ingrijpende andere inkleuring. Aan de tekeningen is niet geraakt, wel is aan de schaduwen gewerkt en zijn de warmere kleuren en gradiënts helemaal mee met de gangbare mode in de andere Troy albums. Ja dit werkt: het ziet er weer hedendaagser uit. Knap hoor. Meestal zijn het kleine dingetjes die het verschil maken, maar dat is juist genoeg om net dat extra te geven en het wat intensiever te maken.
Iets moeilijker heb ik het met de nieuwe vertaling. Soms slaagt men er niet in dat Hollandse er uit te laten. Misschien is dit weer geneuzel van mijn kant maar hier kan toch beter op gelet worden, niet? Het stoort niet echt maar het valt op en dat zou niet mogen in deze tijden. De namen van sommige karakters zijn nu ook anders om het wat grappiger te laten overkomen. Of dat geslaagd is weet ik zo nog niet.

Lanfeust van Troy is na zijn plastische chirurgie weer helemaal strak en zou er weer 15 jaar moeten tegen kunnen. Gelukkig is het niet zo ingrijpend geworden als bij Asterix & Obelix waar de karakters wel ingrijpend veranderd zijn. Maar die operatie is misschien iets voor binnen 15 jaar.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.