Recensie

De schaduw van de raaf 1 De schaduw van de raaf


Dit verhaal van de hand van Comès, dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Kuifje in de jaren 1976-1977, is eindelijk verschenen in de vorm dat de auteur het wenste, namelijk in zwart-wit. Het weekblad waar dit album voor het eerst verscheen eiste immers ingekleurde verhalen. De auteur zelf geeft wel toe dat bepaalde passages beter tot hun recht komen in kleur. Het boek opent met 9 bladzijden inleidende tekst door Thierry Bellefroid, afgewisseld met citaten van de auteur zelf. Foto’s en bladvullende tekeningen vervolledigen de inleiding waarin we meer te weten komen over de achtergrond van de tekenaar, zijn al dan niet toevallige ontmoetingen met mede-stripauteurs die grotendeels het werk van de tekenaar bepaalden en over zijn enorme respect voor o.a. Hugo Pratt en François Schuiten.

Het hoofdpersonage, Goetz, is strijder in WOII en loopt met zijn groep regelrecht in de armen van de vijand waardoor ze prompt worden gebombardeerd. De protagonist kijkt hierbij de dood in de ogen: letterlijk! Wat dan volgt is een magisch-realistisch verhaal dat zich deels afspeelt in de echte wereld en deels in het dodenrijk. Vooral de zinloosheid van en de willekeur waarmee de oorlog z’n slachtoffers eist, komen aan bod. Het hoe en waarom van de strijd worden niet belicht. Waanzin en de bekommernis van de gewone soldaat overheersen!
Het verwondert me niet dat de verhaalstijl van Comès als te zwaar werd bestempeld voor het jeugdblad waarin het voor het eerst verscheen. Deze literatuur richt zich duidelijk tot de veeleisender volwassen lezers en niet tot wie even wat amusante verpozing zoekt.

De oorlog en alle leed en vernieling die die veroorzaakt, wordt pakkend in beeld gebracht. Door bepaalde details te accentueren (o.a. door het gebruik van kaders binnen prenten) dringt de harde werkelijkheid die een oorlog vormt, door in al je botten. Je kan je perfect de chaos voorstellen die op dat moment heerste. De personages daarentegen lijken vaak meer decorstukken zonder veel leven. Vele prenten zien er meer uit als stillevens. Dit accentueert het wezenloze dat bij dergelijke gruwelen over iemand moet komen, maar toch bekoorde het me niet steeds omdat het een bevreemdende ervaring biedt. De passages die wel beweging (moeten) bevatten, zoals het fragment waarin 2 marionetten in een gevecht zijn verwikkeld, zijn meesterlijk weergegeven, wat bewijst dat Comès wel degelijk ‘leven’ in z’n tekeningen kan steken. Ondanks de sprongen tussen werkelijkheid en droom en tussen dood en leven, heb je als lezer geen enkele moeite om te volgen. Dit ligt vooral in weloverwogen overgangen die Comès gebruikt of in de details die je op de achtergrond ziet. Knap, temeer omdat enkel pentekeningen zijn gebruikt zonder inkleuring!

Besluit: het verhaal zelf is niet overweldigend goed, maar staat zeker z’n mannetje. De echte stripliefhebber zal niet willen dat dit stuk Belgische stripgeschiedenis in z’n kast ontbreekt. Bovendien bieden de extra bladzijden een echte meerwaarde als je geïnteresseerd bent in de auteur zelf.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.