Recensie

De veroveraars van Troy 3 De slag om Bloemhaven


Een korte situatieschets voor de mensen die nog niet bekend zijn met de reeks lijkt me op z’n plaats:
Troy, een nagelnieuw ontdekte planeet waar heel wat mensen parapsychologische krachten ontwikkelen dankzij de magie van de magohamoth die als katalysator fungeert, staat aan ‘t begin van de kolonisatie. Eens woonden er geen mensen, nu ontvoert de machtige transplanetaire compagnie van het Bloemenconsortium massa’s mensen om ze te droppen op Troy en er te experimenteren met de verschillende magische krachten die men er krijgt. Technologische hulpmiddelen zijn taboe zodat eventuele opstandelingen beter onder controle kunnen gehouden worden. Het ontbreken van ruimteschepen belet elke ontsnapping van de planeet. Witteblad en haar broer komen ongewild op de planeet terecht en gaan op zoek naar hun ouders, 2 befaamde botanici van de bosplaneet Stronk, die ergens anders zijn afgezet.
In dit deel komen de stedelingen in opstand tegen hun wrede heerser Van Laack, die een hoge post ambieert in het Bloemenconsortium en daarvoor letterlijk en figuurlijk over lijken gaat. Tussendoor krijgen we ook meer te horen over de ouders van Witteblad, de hoofdrolspeelster uit deze albums.

Dit is alweer het derde boek in deze spin-off van wat een van de bekendste fantasie-stripreeksen moet zijn die zich richt tot (jong)volwassenen. Weinig succesverhalen hebben zoveel afgeleide reeksen als de Lanfeust-strips. Ook hier krijgen we opnieuw de gekende ingrediënten voorgeschoteld: fantasy, magie, vreemde wezens, quasi-naakt, humor,... Een mix die nog steeds werkt voor een groot aantal mensen. Christophe Pelinq, beter gekend als Arleston, brengt geen vernieuwingen in dit boek (in deze hele reeks trouwens niet). Zowat alles wat we kennen uit zijn oorspronkelijke succesreeks wordt hier hernomen. Het tijdsbestek waarin alles zich afspeelt is natuurlijk anders: de steden van Troy zijn nog volop in aanbouw en verre van alle dieren zijn reeds gekend en ontdekt, waaronder trollen. Dit beperkt langs een kant de mogelijkheden, maar het is uiteindelijk toch de bedoeling om enkele zaken op te bouwen en op te helderen. In dit deel gaat het onder andere om het ontstaan van de machtsverhoudingen in Eckmül. Best amusant allemaal maar geen must voor de bezitters van de Lanfeust-albums.

Tekenaar Tota (van o.a. Aquablue 5 tem 9) blijft de Troy-stijl trouw, wat de herkenbaarheid sterk ten goede komt. De tekeningen bevatten over het algemeen voldoende detail en ook aan de soms sobere achtergronden is voldoende aandacht besteed. Geen meesterwerken, wel afdoend voor deze literatuur.

Besluit: Veroveraars van Troy - boek 3 - De slag om Bloemhaven biedt meer van hetzelfde. Alle elementen uit de oorspronkelijke reeks zijn aanwezig en je moet je dus niet aan bloedstollende vernieuwingen verwachten. Dit album is bijgevolg het aanschaffen waard voor alle fans van Arleston die zich graag wentelen in zijn universum. Voor de mensen die nog niet bekend zijn met Troy vormt deze reeks een mooie instapper en kennismaking met de door Arleston gecreëerde wereld.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.