Recensie

Saga Valta 1 Hildegirrd


Als je de naam van Jean Dufaux op de cover ziet prijken van een nieuwe reeks is het altijd een beetje opletten. De man heeft al fantastische verhalen verzonnen, maar even zoveel keren bleef ik met een kater zitten. De verhalen die me het minst konden boeien, waren die waarin Dufaux zich compleet liet gaan en teveel bezig was met monsters, hekserij, voodoo enzovoort. Als hij echter zijn innerlijke demonen wat kan bedwingen en ze slechts met mate los laat over zijn scenario’s heb je meestal een prachtig verhaal in handen. Als dit dan nog wordt uitgetekend door Mohamed Aouamri, (hij mocht niet voor niets “Op zoek naar de tijdvogel” overnemen van Loisel) mag je er zeker van zijn dat je een leuke strip in je handen hebt.

Dit verhaal is opgezet als een tweeluik. Als deze reeks succes heeft, is Dufaux van plan nog andere tweeluiken op te zetten, die dan Saga XXX zullen heten, waarbij de XXX dan aangepast zullen worden aan de naam van de hoofdrolspeler. Maar genoeg achtergrond nu, waarover gaat dit verhaal eigenlijk?

Valgar, een viking uit Valta, valt voor de charmes van Astridr, de dochter van Thorgerr met de honderd krijgers. Omdat die laatste een huwelijk niet ziet zitten tussen de twee geliefden, gaan ze er vandoor. Uit hun liefde wordt Gunnar geboren, maar net na de geboorte krijgt Thorgerr hen te pakken. Gunnar en Astridr vallen in zijn handen, maar Valgar kan ontsnappen. Hij komt echter in een moeras terecht, waar hij gered dient te worden door Ogerth de kronkelaar, een vreselijk monster dat hem alleen maar spaart omdat hij over “de lans van Jahell” beschikt. Als tegenprestatie verwacht Ogerth dat Valgar de mysterieuze “Rode mantel” tot bij hem brengt. Naast dit doel wil Valgar natuurlijk ook Astridr en zijn zoon redden. Daarvoor wil hij de hulp inroepen van Njall de verbrande, een wijze viking met veel invloed. Hij hoopt hem van zijn zaak te overtuigen zodat Thorgerr moet inbinden. Om bij Njall te geraken klopt Valgar aan bij diens zoon, Skarperdinn, een clanleider die op het punt staat de strijd aan te binden met zijn buur, Sörr de verminkte. Tijdens de strijd maakt deze buur gebruik van “verslinders”, een soort zombies.

Aouamri is een meester in het creëren van spanning. Hij hoeft daarvoor zelfs het gevaar niet rechtstreeks in beeld te brengen, hij laat de angstige blikken voor zichzelf spreken. De cover laat trouwens niet Valgar met Astridr zien. Hij wordt hier vergezeld door Hildegirrd, de vrouw van Skarperdinn, die hem verleidt en misleidt, maar als je haar ziet kan je direct verstaan waarom Valgar voor haar charmes bezwijkt!

Zoals je leest, zijn de magische elementen alsook de monsters nu weer aanwezig, maar door de noordse setting en het prachtige tekenwerk komt Dufaux er mee weg.

Een soort van voice over zorgt regelmatig voor de nodige extra uitleg en duiding. Het gaat immers niet voor niets over een saga, waarbij de verteller al weet hoe alles uiteindelijk in zijn plooi zal vallen.

Een aanrader voor wie van een stevige avonturenstrip zoals Thorgal houdt. Het originele script werd niet weerhouden om als spin-off in de “werelden van Thorgal” te worden opgenomen, maar het scenario en de tekeningen zijn sterk genoeg om een eigen reeks te rechtvaardigen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.