Recensie

Urbanus INT SP11 Hup Holland hup


Zou het toeval zijn dat net in de oranjegekte van het koningschap van Willem-Alexander een special verschijnt die gericht is op Nederland? Toeval of niet, het zal misschien wel helpen om Urbanus ook bij onze noorderburen een boost te geven. En voor de prijs moeten onze zuinige vrienden het ook niet laten want voor net geen tien euro haal je deze bundel al in huis. Het boek bevat naast de obligate spelletjes en enkele één-pagina-gags ook drie volledige verhalen:
Nr 112 Het rattenkamertje
Nr 125 De toverkol van Tollembeek
Nr 126 Urb en Anus
Trouw aan de thematiek speelt er een Nederlander een belangrijke rol in elk verhaal.

In “Het rattenkamertje” is er een belangrijke rol weggelegd voor Trijntje Pot, een Nederlandse lesbische vrouw die Eufrazie nog kent van vroeger. Ze wil bij Urbanus thuis een upperdare party houden om Eufrazie zo te bekeren tot de lesbische liefde door gebruik te maken van Spanish Gay flies. Urbanus heeft niets in de gaten want hij is in een ferme tweestrijd gewikkeld met meester Kweepeer om het hart en de weelderige boezem van juffrouw Pussy, de kleuterleidster te veroveren. De titel van het verhaal verwijst naar het kamertje in het huis van Urbanus waar de bevallige deerne mag logeren. Het kamertje kreeg die naam nadat Cesar er in een ander verhaal ratten heeft gekweekt die ze nooit allemaal hebben weggekregen.

De andere twee verhalen volgen een beetje op elkaar en hier is een belangrijke rol weggelegd voor de nu ex-koningin Beatrix.
In “De toverkol van Tollembeek” vinden Urbanus en Eufrazie in het grof huisvuil een bokaal pestbacillen (echt letterlijk te nemen want het zijn echte pestkopjes) en een heksenkleed met bijpassend toverstokje. Urbanus krijgt de rol van eerste minister toebedeeld van Frigolitta, die in een ander album keizerin van Tollembeek is geworden. Ze wil Beatrix uitnodigen op staatsbezoek om haar nieuw paleis in te huldigen maar dit loopt nogal uit de hand. De gevolgen wegen door in “Urb en Anus” waarbij de bombardementen op het dorp op fantastische wijze worden gepareerd.

Willy Linthout heeft met zijn absurde, haast anarchistische strip met soms nogal grove thema’s eigenlijk een wat ouder publiek voor ogen. Toch wordt zijn reeks vooral door kinderen gesmaakt, al vraag ik me wel af of ze alles snappen wat er aan bod komt in deze reeks. Voor mij was het na een lange tijd weer een nieuwe kennismaking met een reeks die ik vroeger als kind ook altijd las. Vooral “Dieselman”, een parodie op alle superheldenstrips, is me bijgebleven, maar als ik als volwassene nu toch weer eens een Urbanus lees heb ik er toch weer van genoten.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.