Recensie

Urbanus 153 De liegende leugendetector


Dertig jaar. Ik verschoot er zelf van. Dértig jaar geleden kocht ik mijn eerste Urbanusstrip. En de reeks bestaat ook dertig jaar dit jaar. Er zijn weinig reeksen die het Linthout en Urbanus kunnen nadoen. En dedju, ik ben blijkbaar oud aan het worden.
De eerste strips waren een revelatien du jamais vu in ons braaf Vlaemsch striplandschap. Ambras in de klas is nog steeds een van mijn favoriete strips. Een mens kan zoal eens genieten van onnozele en grove kolder hé.

Sinds 1983 is het recept van een Urbanusstrip niet gewijzigd. Je hebt nog steeds de zuipende en hoerenlopende Cesar, de sloor Eufrazie en de kattekwaad uitstekende zoon Urbanus, die trachten samen te leven maar daarbij steevast fysiek met elkaar in aanvaring komen. Och ja, Cesar drinkt sinds een paar jaar zijn eigen bier. Toch iets dat anders is. En 't is lekker bier.

Het verhaal: Eufrazie ziet Cesar uit een hoerenkot komen en legt hem aan de leugendetector om hem te doen bekennen. Gelukkig kan Amedee Cesar door de test loodsen. En dat zo een paar keer... Ondertussen loopt er blijkbaar een tweede Urbanus, waarbij Cesar er niks anders op vindt om de kloon een paar ledematen af te hakken om hem te kunnen onderscheiden van de echte Urbanus. Waarop die natuurlijk per malheur telkens diezelfde ledemaat verliest.

U leest het, een Urbanusstrip zoals er al 152 gemaakt zijn. En nu weet ik ook weer waarom ik er 21 jaar geleden mee gestopt ben de reeks te lezen: te weinig lach voor een humoristische strip. Toch had ik slechter verwacht. Een paar keer heb ik toch wreed geglimlacht. Maar de strip zal in de kast van de kinderen belanden...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.