Recensie

Showman Killer 2 Het gouden kind


De cover van Showmankiller 2 - Het gouden kind maakt al min of meer duidelijk dat dit geen ordinaire, alledaagse strip is. Dat, gecombineerd met de naam ‘Jodorowsky’, zal velen al een vermoeden geven van welke richting het met deze reeks zal uitgaan. Even bladeren in het album bevestigt al snel dit vermoeden...

Jodorowsky bewees reeds met o.a. Borgia, Bouncer, John Difool en de Metabaronnen dat hij een veelzijdig man is. Historisch getint verhaal of science fiction, het maakt hem niet uit. Toch lijkt hij een voorkeur te hebben voor de absurde SF, getuige zijn reeksen over John Difool (de Incal). Showman Killer sluit bij die interesse aan en is bijgevolg een heerlijk absurde reeks over een man die reeds als baby alle gevoelens werd ontzegd en enkel belang hecht aan geld. Doordat alle emotionele verbindingen uit zijn hersenen zijn verwijderd heeft hij geen gevoelens. Of toch? Op het einde van het eerste deel bleek dat er misschien toch iets menselijks schuilt in de super-killer. Dit tweede deel draait vooral om hoe de superhiërofant, een wezen uit een andere dimensie, de macht over het universum wil overnemen en diens pogingen om de showmankiller te doden.
http://2.bp.blogspot.com/-tHuXDOc_KVo/UJEOLJT5a1I/AAAAAAAAikM/NGtmoveJIpU/s1600/ShowmanKillerT2pl1.jpg
Ik vind het vooral sterk hoe de auteur erin slaagt om met een onoverwinnelijk personage dat schijnbaar alles en iedereen kan overwinnen, onder andere door transformaties in de meest ongelooflijke en uiteenlopende zaken, toch een verhaal kan opbouwen dat boeit. Ondanks het feit dat veel, heel veel zaken (bijna alles eigenlijk) absurd en vergezocht zijn, geven de oplossingen die Showmankiller bedenkt voor de moeilijkste situaties waarin hij verzeilt toch veel blijk van veel originaliteit en fantasie. Als lezer blijf je dus geboeid door die veelzijdigheid waarmee de zaken worden opgelost. Daarnaast word je ook geconfronteerd met voldoende elementen in de verhaallijn die de nieuwsgierigheid wekken om deze reeks te blijven volgen (‘Heeft Showmankiller toch nog iets menselijks?’, ‘Wat is de verdere rol van de droomwevers en van het jongetje dat Showmankiller redde?’, …)
http://www.actuabd.com/IMG/jpg/Resize_of_pl_1-4.jpg
De heerlijk chaotische tekeningen vallen op door hun realisme, voor zover je hier over realistische zaken kan spreken. Het onscherpe waas dat over de tekeningen ligt vergroot het gevoel van actie en absurditeit en biedt de mogelijkheid om toch een eigen invulling te geven aan het geheel. Ook de opbouw van de tekeningen en de pagina’s is knap. De tekenaar van dienst, Nicolas Fructus, laat verschillende platen naadloos aansluiten en in elkaar overvloeien zodat je dikwijls een gevoel van beweging krijgt.

Besluit: net zoals bij deel 1 moet je liefhebber zijn om dit genre en dit album in het bijzonder te smaken. Dit is geen literatuur die voor iedereen is weggelegd, maar ik kon het zeker smaken. Tip: lees zeker deel 1 vooraleer aan “Het gouden kind te beginnen”.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.