Recensie

12 1 Schoonheid


genre: fantasieverhaal als ode aan een Belgisch technisch hoogstandje

NB Eerst wil ik verwijzen naar de recensies van Surya en Wouter Poorteman in april 2012, waarvoor mijn lof. Ik wil voorkomen in herhaling te vallen.



Ruim twee jaar geleden bezocht ik de luchtmachtdagen in Nederland, waarbij ik met de bus naar het vliegveld werd gebracht. Toen ik uitstapte kwam net de AVRO Vulcan over, die even daarvoor was opgestegen. Geloof me of niet, vindt me maar een aansteller, maar ik kreeg de tranen in mijn ogen zo mooi vond ik dat vliegtuig met zijn enorme deltavleugel.

De een wordt ontroerd door een uiterst zeldzaam suikerzakje dat nog in de collectie ontbreekt, de ander wordt getroffen door een icoon waarop Jezus Christus op een stereotypische manier is uitgebeeld. Een gehavende oude teddybeer kan een liefhebster dagenlang van streek maken. Als schoonheid je iets doet maakt het niet uit of het om een doelpunt of een beeldhouwwerk gaat. Artisticiteit kan in de keuken een rol spelen, in een uitgeverij, in een fabriekswerkplaats. Een trein kan je treffen als een kunstwerk en je diep raken

Je hoeft geen nationalist te zijn om het leuk te vinden als jouw nationale voetbalteam een prestatie van jewelste op de grasmat neerlegt. Dergelijke zielroerselen zijn niet uit te leggen; je voelt mee of je snapt er niets van. De Fokker G-1 heeft nauwelijks iets kunnen presteren, maar wij Nederlanders zijn er trots op en beschrijven dat vliegtuig of het een Spitfire is. Trots op je land zijn is niet hetzelfde als nationalisme.

François Schuiten tekent machinerieën of het kathedralen zijn: zie blz. 37 in ‘De Archivaris’. Fabriekscomplexen krijgen een uitstraling of je naar de ruïnes van Ninivé kijkt; zie blz. 34 in ‘De gids van de duistere steden’. Ik weet niet hoe oud het begrip ‘industrieel erfgoed’ is, maar François was er al vroeg mee bezig. Zeppelins, vliegtuigen, treinen en ander industrieel tuig worden geënsceneerd als in schilderijen uit de romantiek.

Het verhaal doet er niet aan toe; de auteur slaagt erin zijn emoties van vaderlandsliefde en schoonheid over te brengen. Toen ik op de laatste twee platen van de strip de doofstomme Elya boven op de 12.004 zag zitten, kreeg ik weer de tranen in mijn ogen. Het doet me meer dan goed te lezen dat die legendarische locomotief volledig gerestaureerd is. Iets om trots op te zijn.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.