Recensie

Dierenriem 4 De erfenis van de kreeft


Dit vierde deel begint onheilspellend. Een oude man in een rolstoel smeekt om eten. De jongere man die op een aftands salon zit in de groezelige kamer, draait zich om en kaffert de oude man uit. De aanwezige vrouw probeert de man, Melvin, te kalmeren immers de oude man heeft al drie maaltijden gemist, maar het mag niet baten. Melvin wil af van de oude man. Op dat moment verandert de locatie en bevinden we ons in een openbaar zwembad, waar een vrouw met een kreeft-kettinkje haar baantjes aan het trekken is. Wanneer ze op het punt staat om te vertrekken, wordt ze gebeld door haar man met een dringende boodschap. Blijkbaar is haar zaak, een antiquariaat (oude boeken, prenten en zo), overstroomd en valt er niet meer veel te redden. Eén van de zaken dat nog wel te redden viel, is een oud boek dat ze niet direct herkent. Meteen is Naomie gefascineerd door het boek. Opeens valt een onbekend telefoonnummer uit dat boek en ze besluit er naar te bellen. Blijkbaar had Naomie's moeder dit boek gevonden op een beurs en had ze aan de persoon aan de andere kant van de lijn gevraagd om het manuscript te ontcijferen. Ze heeft echter nooit terug gebeld. Naomie beseft dat dit niet gelukt is omdat haar moeder toen gestorven is. Ze vraagt dan ook of hij alsnog het werk wil vertalen. Die vertaler blijkt de oude man in de rolstoel te zijn. En Melvin heeft meegeluisterd...

http://static.blog.leparisien.fr/media/22/zodiaque_4_l_heritage_du_cancer_planche02.jpg

Ondertussen wordt het achtergrondverhaal steeds meer sinister ... (Als je niet helemaal kunt volgen, een gedetailleerdere uitleg staat in deze recensie.) Het lijkt alsof er een groep op zoek is naar de bezitters van de medaillons. Niet om ze uit te schakelen, of misschien zeg ik beter: voorlopig nog niet, maar wel om ze hun kettingen af te nemen. En voorlopig lijkt het te lukken. Maar het kan natuurlijk wel dat we op het verkeerde been worden gezet en dat dit allemaal perfect normaal is... ja, ik geloof dat ook niet. In ieder geval, de spanning stijgt.

Ook in dit deel is de tekenstijl realistisch. Er wordt hier echter wel meer gewerkt met arcering in de schaduwvlakken. Samen met de nadrukkelijke lijnvoering voor rimpels en onvolmaaktheden en de donkere inkleuring, brengt dit samenspel ons een duistere omgeving, wat past bij de uitzichtloosheid van de oude man. Het armoedige en hopeloze druipt er letterlijk vanaf. We zien dit ook bij de overstroomde winkel. Wanneer er dan toch gebruik gemaakt wordt van lichte kleuren, vormt het contrast met de rest van het boek een opvallend element dat helemaal aansluit bij het verhaal. De lichte kleuren, de optimistische tijden, de donkere gedeeltes voor het sombere.

In het kort: het wordt spannender bij de minuut.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.