Recensie

100 Bullets (Lion) 3 Boek 3


Boek 2 van 100 Bullets bracht de intrige pas echt op gang. Naast de gekende kortverhalen waarbij iemand de kans krijgt om wraak te nemen op iemand die hem onrecht heeft aangedaan, is er ook een overkoepelende verhaallijn waarbij agent Graves, de man die graag attachékoffertjes uitdeelt met een pistool met ongemarkeerde kogels en een dossier die de schuld van iemand anders bewijst, en Lono, een killer, zijn overlevenden van “the minute men” een groep van zeven mensen die de strijd heeft aangebonden met “the trust”. Veel meer is er nog niet prijsgegeven over die twee organisaties. We weten al dat ze elkaar naar het leven staat, en dat de minute men gedecimeerd zijn na een brand. Mister Shepherd is een vertrouweling van agent Graves maar zijn rol is nog onduidelijk omdat hij ook banden heeft met the trust.
In “In ijskouden bloede” volgen we de ex-gedetineerde Cole Burns, hij verkoopt nu ijsjes aan de plaatselijke jeugd en gestolen sigaretten aan de rest. Hij werkt voor de plaatselijke maffiabaas Goldy. En dan verschijnt Graves ten tonele met zijn mysterieuze koffertje. Goldy zou verantwoordelijk zijn voor de brand waarin de grootouders van Cole zijn omgekomen. Maar er lijkt meer aan de hand deze keer want Cole lijkt een mysterieus verleden te hebben.
Daarna volgt er een verhaaltje in één deel “Gebroken hart à la carte”. Daarin zien we het gebroken gezin van Lilly en Phil. Lily is serveerster maar haar levensvreugde verdween vier jaar eerder, samen met de verdwijning van haar toen twaalfjarige dochter Tina. Plots staat Graves in het restaurant met zijn gekende koffertje.
Het laatste deeltje is het begin van het verhaal “Parlez kung vous”. Daarin zien we een oude bekende terug: Dizzy uit het eerste verhaal, werd door Shepherd naar Parijs gestuurd om te gaan praten met Branch, een voormalig journalist die ook een koffertje heeft gekregen en schijnbaar veel met Dizzy gemeen zou hebben. Maar helaas is dit verhaal niet afgewerkt : pas in het volgende boek gaan we meer te weten komen over de geheimzinnige trust en de minute men.
Brian Azzzarello ontplooit nu langzaam aan de grotere structuur van het verhaal. Zo is de reeks op kruissnelheid gekomen en wordt je ook meegesleept. Jammer dat er is geopteerd om altijd even dikke boekjes uit te brengen, dat staat misschien wel mooier in de kast, maar het onderbreekt wel soms verhaaltjes in het midden. Voor de rest niets dan lof, we begrijpen volkomen waarom deze reeks zoveel prijzen heeft gewonnen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.