Recensie

De orde van de drakenridders 11 Alle duizend en één manen


Alle duizend en één manen komen de matriarchen van de drakenridderordes bijeen om zich uit te spreken over allerhande bestuurszaken. En er zijn belangrijke zaken te bespreken: er staat een oorlog voor de deur en er moet een kant gekozen worden. Bovendien moet de leidster herkozen worden. Maar die herverkiezing is pas aan het eind van de conferentie ingepland. Tot dan heeft de oude leidster, een sabelvreter van de oude stempel, het voor het zeggen. En die is niet opgezet met het 'morele verval' van de orde en wil terug naar de oude waarden. Maar niet iedereen ziet dat zitten. Er komt veel tegenkanting nadat de nieuwelingen aan een reeks meedogenloze proeven worden onderworpen, en erger nog, lesbische seks met de doodstraf dreigt bestraft te worden.

Lesbisch? Voor wie de reeks niet kent: de orde bestaat exclusief uit maagden. De draken die ze moeten doden, verspreiden namelijk de veill, die alles en iedereen aantast en muteert, behalve maagden. En dus zijn alle drakenridders vrouw. Maar over de graad van maagdelijkheid verschillen ze onderling nogal van mening.

Het merendeel van de strips uit deze reeks (die je afzonderlijk kan lezen), heeft een draak die op de een of andere manier gedood moet worden. Niet zo in dit album. Hier speelt politiek de hoofdrol. Heel wat minder actie dan gewoonlijk dus, maar toch ontbreekt het niet aan hak-en-steekwerk, door de meedogenloze en dodelijke proeven waaraan de ridders in spe onderworpen worden. De intriges volgen elkaar wel nogal snel op, waardoor je soms de draad wat verliest.
De tekeningen passen in ieder geval bij het genre. Spijtig genoeg is de stijl niet overal consequent. Mooie plaatjes worden afgewisseld met onduidelijke, krasserige tekeningen.

Op zich geen slecht album, en de politieke dimensie maakt het anders dan de doorsnee fantasy.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.