Recensie

De wezentrein 1 Jim


Gedurende de geschiedenis van de mensheid zijn er onvoorstelbare zaken gebeurd. Vele daarvan is men (opzettelijk) vergeten. Het moge duidelijk zijn dat het dan gaat over de minder humane gebeurtenissen. De verhuis (tussen 1854 en 1929) van naar schatting 250 000 kinderen naar het westen van Amerika is er zo een van.
http://static.blog.leparisien.fr/media/22/3640108612.jpg
Akkoord, de oorspronkelijk bedoeling was het welzijn van de kinderen die in de talrijke overbevolkte weeshuizen geen enkele toekomst hadden, te verbeteren. De organisatie had echter tal van tekortkomingen die men zo goed mogelijk verborgen hield. Velen van de kinderen werden immers in huis gehaald als goedkope arbeidskrachten en na een aantal jaren weer uit huis gezet. Gezinnen die een wees in huis namen moesten immers enkel beloven om de jongens en meisjes te behandelen als een lid van de familie, maar moesten deze niet adopteren. Uitbuiting en misbruik waren dus veelvuldig aanwezig. En dan heb ik het nog niet eens over de impact die het brutale wegrukken uit de gekende omgeving met zich meebracht. Van hun verleden mochten de arme stakkers bovendien niets overhouden.

Met ‘De wezentrein’ zorgt auteur Philippe Charlot ervoor dat een vergeten (of in de vergetelheid geduwd) stukje Amerikaanse geschiedenis bij een breder publiek bekend zal geraken. De manier waarop hij dat doet is meesterlijk: een schrijnend verhaal, gebracht op een heel leesbare en verteerbare manier. Desondanks voel je de ellende constant als een dreigende wolk boven je hoofd hangen.
De beginbladzijde is al onmiddellijk erg intrigerend. Waarom zou de als Harvey Young aangekondigde man liever aangesproken worden als Jim, nota bene de naam van de gastheer?! Wat is het verhaal achter de levens van die 2 oudere heren? Het antwoord op deze vragen zullen we echter pas te weten komen in het tweede, afsluitende deel van deze cyclus. Doorheen dit eerste deel krijgen we het verhaal voorgeschoteld van enkele weeskinderen die op een wezentrein naar het Westen worden gezet. De nadruk ligt op de onderlinge verhoudingen tussen de protagonisten en de manier waarop ze behandeld en verhandeld worden (dit is meer te vergelijken met een veestapel die gekeurd wordt dan met het zoeken van een waardig gezin). Deze bladzijden worden nu en dan onderbroken door 1 of 2 bladzijden die verhalen over eind de jaren 80 van vorige eeuw, waar een oudere man op zoek lijkt naar iets of iemand. De overgang is aanvankelijk niet steeds even duidelijk, maar eens je je er aan verwacht, lukt het wel.
http://bdzoom.com/wp-content/uploads/2012/10/Le-Train-des-Orphelins-page-23-555x795.jpg
Enfin, het is een album dat ik niet licht zal vergeten. Het vervolg kan er niet snel genoeg zijn… Leuk is bovendien dat men belooft dat deze cyclus eindigt in deel 2 én dat er toch reeds een derde deel is verschenen in het Frans dat handelt over Lisa, een personage dat we leerden kennen in dit deel.

Besluit: aan te raden lectuur voor iedereen die een goede strip en een goed verhaal kan smaken.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.