Recensie

Saria 2 De engelenpoort


Saria kreeg het hard te verduren in het eerste deel. Haar vader, prins Assanti, stond op het punt te sterven wanneer ze een zware laatste opdracht kreeg van hem: het beschermen van een doosje met drie sleutels. Deze sleutels geven toegang tot de hemel, de hel of het niets. Maar je weet niet welke sleutel toegang geeft tot wat. Er is echter één poort waar ze alle drie voor gebruikt moeten worden: de engelenpoort. Als je daar binnen raakt, dan kan je de wereld controleren. Haar vader vertelde haar dat het te gevaarlijk is om de sleutels te gebruiken en dat ze dit beter niet doet en tegelijkertijd er voor moet zorgen dat niemand anders het kan. Echter een aantal machtigen willen deze sleutels natuurlijk wel graag in handen krijgen, voor hun persoonlijk gewin, en er wordt bijgevolg jacht gemaakt op Saria. Toen ze wegvluchtte van het sterfbed van haar vader, werd het huis aangevallen door een hoop soldaten en werd het in brand gestoken. Ze kon echter op tijd ontsnappen. Ook meer goddelijke elementen zitten achter de sleutels aan, met name een zekere Galadriël die voorheen de sleutels bewaakte.

Deel 2 situeert zich een aantal jaar later en het vuur van de klopjacht is ondertussen terug opgelaaid. Ze gingen er lang van uit dat Saria niet meer in de buurt was, maar dat was zonder haar zelf gerekend. Ze viel meer en meer op als redder van de kleine man en haar schuilnaam 'La Luna' bleef niet lang overeind. De bloedhonden zitten terug op haar spoor. Kan ze de drie sleutels veilig houden? En wordt de verleiding van de sleutels ook haar niet te machtig?

De stad Venetië, waar het verhaal afspeelt, werd helemaal omgetoverd om te passen in dit verhaal. De stad heeft een veel organischere look, waar de mechanica eerder ondergeschikt is. De enkele zaken die nog wel functioneren worden gebruikt om de massa onder de duim te houden. Het is dan ook een heel andere Venetië dan dat we kennen. De gedetailleerde tekenstijl geeft die aanpassing bijzonder mooi en treffend weer. Ondanks de grauwe wereld, die bestaat uit verval en vooral de donkere kant van de mensheid uitstraalt, bezitten de tekeningen af en toe een onverwachte schoonheid. De inkleuring bewaart dat gevoel van verrotting door het gebruik van matte, doffe kleuren. Slechts een paar elementen, zoals het haar van Saria, springen er echt uit en brengen een sprankeltje hoop.

http://www.critiqueslibres.com/blog/wp-content/uploads/2013/03/nave.jpg

Dit is vooralsnog geen overdadig complex verhaal, maar een zeer duidelijk gevecht tussen goed en slecht. De weg naar de overwinning van één van de twee kanten is nog onbeslist, maar de pionnen zijn opgesteld. Nu moet de strijd nog geleverd worden. Ik verwacht dan ook dat de strijd, zowel innerlijk als tegen de andere partij, in het volgende deel pas echt gaat losbarsten. Het is echter wel zeer de vraag of Saria deze stad nog kan redden van haar ondergang en of ze dit uiteindelijk wel nog zal willen op het einde van deze rit.

In het kort: een interessante en mooie opzet van scenarist en tekenaar.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.