Recensie

De toorn van Fantomas 1 Onthoofd


De duivel bestaat en hij heet Fantomas. Een seriemoordenaar die na jaren gepakt wordt, vervolgens zijn eigen verdediging voert tijdens de rechtszaak en er een punt maakt door in de rechtszaal een getuige te vermoorden, hoe noem je zo iemand? Hij krijgt de doodstraf, maar juist voor die uitgevoerd wordt (met de guillotine uiteraard, we bevinden ons in 1911) zweert hij wraak. En kijk, enkele dagen later is het zo ver. Iemand die verdacht veel op hem lijkt, zet de stad terug op stelten. Is Fantomas werkelijk terug? Opgepast, Fantomas is geen gewone mens, zoals u en ik, zelfs zonder rekening te houden met zijn tendens om moorden te plegen. Hij slaagt er in om verschillende gezichten op te zetten, zelfs in de rechtbank, en misschien is het dan niet zo uitzonderlijk om terug te keren uit de dood. En vermits dit toch wel in de categorie van de goden zit, is de veronderstelling dat hij de duivel is, niet zo een heel grote sprong. Met andere woorden, Parijs is het speelterrein van de duivel en hij is uit op wraak. Kan de politie hem stoppen voor hij eenzelfde spoor van dood achterlaat als waarmee hij bekend is geworden?

http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_178996.jpg

Dat klinkt allemaal redelijk ver gezocht, maar de politie brengt het terug naar een rationeler niveau van een seriemoordenaar die op voorhand al zijn wraak-plannen klaar had liggen en ze moeten nu de uitvoering er van proberen te stoppen. Heel dit eerste deel door, krijg je aan de ene kant de impressies van de Parijse bevolking, met name de ongrijpbare en onsterfelijke duivel, tegenover de nuchtere indruk van de politie die hem toch maar gepakt heeft. Die constante strijd tussen de twee standpunten, doet je af en toe toch denken dat Fantomas meer kan dan een doorsnee mens om daarna door de politie toch wel even terug met de voeten op de grond gezet te worden. Heerlijk hoe hier mee gespeeld wordt. Er wordt eigenlijk de draak gestoken met zowel het dwepen met seriemoordenaars als met de goedgelovigheid van de gemeenschap en die licht sarcastische ondertoon is één van de redenen waarom je dit moet lezen. Ik ben fan!

http://www.bdgest.com/prepub/Planches/1197_P3.jpg

Het kan ook niet anders dan dat ik nog iets vermeld over de tekenstijl: voor een keer niets grauw en ruw, maar eerder kunstig, ja zelfs verfijnd in beeld gebracht. Er wordt met de kleuren gespeeld en we krijgen dan ook heel wat opgewekte kleuren voorgeschoteld. En toch is de dreiging nooit ver weg. Het zit opmerkelijk goed in elkaar. Ik ben blij dat er iemand eens durft afwijken van de druk begane paden om haar eigen stijl te brengen en als het van dit niveau is, kan ik alleen maar genieten. Prachtig gedaan.

In het kort: staat met stip aangeduid als absolute aanrader



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.