Recensie

De smaragdridders 4 De bliksemjongen


In dit vierde album wordt er even een zijsprong genomen. Reeds enkele albums lang wordt er verwezen naar het verleden waar een ridder van Samragd afvallig werd en de vijand werd van het koninkrijk Smaragd. We keren aldus een 500 jaar terug in de tijd om eindelijk te weten te komen wie Onyx was en hoe hij geworden is tot wie hij was. Ik vermoed dat dit vooral belangrijk zal worden in komende albums.
Een beetje vergelijkbaar met het eerste album uit deze reeks zien we een jongen die beschikt over magische krachten opgroeien. Afwijken van de norm is niet eenvoudig, en al zeker niet als breekbaar kind. Allerlei onverwachte, ongewilde en onbegrepen dingen gebeuren rond de jonge knaap. Mede hierdoor, maar ook omdat een groot gezin moeilijk te voeden is, besluit de vader van Onyx uiteindelijk om hem over te dragen aan Nomar, de magiër van koning Jabe. Hij zal de verdere opvoeding van de spruit op zich nemen. Maar Nomar is een vreemd personage die het de jongen niet gemakkelijk maakt. Met harde hand onderwijst hij hem in de magische kunsten. Hij zal voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor de vorming van Onyx’ karakter.

In dit album had ik een stukje déjà-vue gevoel omdat er opnieuw sprake is van het opleiden van iemand in de toverkunst. Ook het eerste deel handelde daar al grotendeels over. Er zijn heel wat overeenkomsten te ontdekken, waardoor alles wat minder spannend en nieuw is. Naar mijn bescheiden mening hadden de auteurs er beter voor geopteerd om dit verhaal als een tweede (of als eerste) cyclus neer te zetten. Op die manier moesten we als lezer niet nodeloos wachten op het vervolg van het hoofdverhaal. Dit neemt niet weg dat het album best genietbaar is. De auteurs onthullen opnieuw enkele stukjes van het universum dat Anne Robillard geschapen heeft, waardoor de interesse toch blijft.
Het einde laat trouwens beloven dat deze vertelling nog niet is afgerond. We weten al heel wat, maar het staat vast dat er nog heel wat te vertellen is over de eerste Smaragdridders en in het bijzonder over Onyx.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_201784.jpg
De tekenstijl is nog steeds even druk. Of het in de smaak valt, zal afhangen van persoon tot persoon maar ik vind het geslaagd. Alleen al omdat het eens iets volledig anders is dan wat we de laatste jaren gewoon zijn van de fantasie-strips. De kleuren mogen soms wel wat levendiger, zeker op de ‘zonnige momenten’. Het zou de somberheid die van het album uitstraalt wat breken.

Besluit: het verhaal van de Smaragdridders is duidelijk nog niet uitverteld. Er staan ons nog heel wat boeiende zaken te wachten. Alleen hopen maar dat het een en ander niet te langdradig wordt.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.