Recensie

Kruistocht 7 De meester van het zand


Veel van wat er allemaal speelde tijdens de kruistochten, zal wel eeuwig een goed verborgen geheim blijven. De fantasie van Jean Dufaux heeft er een heel eigen invulling aan gegeven met de nodige magie, goddelijk ingrijpen en dergelijke meer. Ondanks de bovennatuurlijke gebeurtenissen zijn het nog steeds de menselijke relaties en gevoelens die een prominente plaats innemen.
De introductie van enkele nieuwe personages moeten deze cyclus een nieuw elan geven. Zo belooft de zus van Gauthier van Vlaanderen nog heel wat interessants in petto te hebben. Haar zoektocht naar de lelijkste man op aarde, en vooral wat haar precies in hun armen drijft, zal nog wel voor wat verrassingen zorgen.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_196691.jpg
Ook in dit album is het weer een slaan en zalven tussen de Saracenen en de zonen (en dochters) van Christus. Zoals we ondertussen reeds gewend zijn, stelt Gauthier alles in het werk om de vrede te bewaren. Geen gemakkelijke klus (zeker niet gezien de schending van het niet-aanvalspact door Guy van Lusignan) die hem opnieuw bijna het leven kost. Slechts door tussenkomst van een geheimzinnige vrouw én een bindende belofte, kan hij gehoor geven aan een eerdere belofte om een meisje te zoeken dat door de Flagellanten is ontvoerd. Niet dat het er daarna beter komt uit te zien voor de kruisridder. Tal van gevaren blijven zijn pad kruisen.

Kruistocht VII is niet zo vernieuwend en verrassend als de eerste albums. Toch blijft het een meer dan leeswaardig verhaal. Er is een goeie mix aanwezig van intrigerend verhaal, actie en spanning. De spanningsboog blijft trouwens goed overeind, tot de laatste pagina’s. De aanwezigheid van de zus van de protagonist en een wrede sekte, geven het geheel weer voldoende cachet. Ook de nodige samenhang met de vorige verhalen is sterk aanwezig, waardoor deze cyclus best nog eens helemaal te doorlopen is, vooraleer aan deze laatste telg te beginnen.
http://www.bedetheque.com/media/Autres/Autre_196691.jpg
Het tekenwerk is zonder meer prachtig. De realistische stijl sleurt de lezer mee naar de woestijn en het oude Hiërus Alem. Je kan de heersende sfeer als het ware opsnuiven omdat je je zo kan voorstellen dat de wereld waarin het verhaal zich afspeelt een uit de realiteit gegrepen tafereel is. In deze stijl zijn er volgens mij maar weinigen die aan Philippe Xavier kunnen tippen. De inkleurder van dienst, Jean-Jacques Chagnaud, draagt natuurlijk in grote mate bij aan deze realisatie! Wat ik het meeste mis in dit boek, en bij uitbreiding bij deze tweede cyclus, zijn de uitklapbare prenten. Die vond ik persoonlijk een meerwaarde voor de albums omdat het de tekenaar de mogelijkheid bezorgde om een heel andere bladschikking te hanteren en een mooi totaalbeeld van een scène te creëren.

Besluit: een mooi vervolg van een prachtig getekende reeks waarbij uitgekeken kan worden naar het volgende deel.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.