Recensie

Op zoek naar de tijdvogel INT 1 Eerste cyclus - Integrale editie


La quête de l'oiseau de temps - L'intégral
(Op zoek naar de tijdvogel)

Deze integrale versie omvat de vier originele verhalen, de zogeheten 'eerste cyclus'.

1 La conque de Ramor (De hoorn van Ramor)
2 Le temple de l'oubli (De tempel der vergetelheid)
3 Le rige (De jager)
4 L'Œuf des ténèbres (Het ei van de duisternis)

Intussen is er ook een 'tweede' cyclus ("avant la quête") waarbij de tekeningen niet langer van Loisel zijn; een 'derde' cyclus ("après la quête") die weer door hemzelf getekend zou zijn werd al in 2006 aangekondigd in een interview, maar er is - helaas - nog geen concreet bewijs van.

"Le troisième cycle je [Régis Loisel] vais me remettre à le dessiner, j'ai envie de le continuer, je ne pense pas que je le laisserai à quelqu'un d'autre. Le troisième cycle sera certainement un, voire deux albums, mais pas plus. On ira jusqu'à la mort physique de Bragon. On verra Bragon qui aura atteint l'âge de 70 à 80 ans, on ne pourra plus lui faire exécuter des exploits, il sera perdu dans sa folie. On sait en gros où on veut aller et nous voulons amener Bragon jusqu'à sa mort, en résumé on raconte le destin d'un personnage qui s'appelle Bragon en définitive, qui a ses histoires d'amour, de cœur, etc…"

Loisel

Mijn eerste ervaring met de tekeningen van Loisel was Pyrénée. Ondanks dat zijn tekeningen mij gecharmeerd hebben tot het punt dat ik zelfs de auteur gecontacteerd heb om te vragen of er ooit een vervolg kwam, heeft het nog een eeuwigheid geduurd alvorens ik ander werk van hem ter hand genomen heb. Na Peter Pan was het nu eindelijk de beurt aan Op zoek naar de tijdvogel (Magasin générale is gepland...).

In een notendop...
Grosso modo: de wereld Akbar is in gevaar door het spoedige ontwaken van de boze god Ramor. De gepensioneerde ridder Bragon wordt, samen met de wulpse Pélisse (naar wie de reeks in het Engels genoemd is: "Roxanna", een gekke keuze voor wie het album las) en zijn oude nemesis Bodias, er op uitgestuurd om de wereld te redden. Heeft u dit nog al ergens gehoord? Ja: dit is het plot van het gros der avonturenromans, -strips en -filmen. Maar laat dit u niet tegenhouden om deze 220 pagina's dikke integrale te, wel ja, savoureren: al is de hoofdlijn niet bijster origineel, ze is nog steeds meer dan onderhoudend en de nevenlijnen zijn minder beschreven gebieden: het ouder worden van superhelden en hun vijanden, het omgaan met hun verleden en hun zoektocht naar zielvrede. Helden op leeftijd zijn misschien niet nieuw als humoristisch thema (zie Cohen the Barbarian en zijn bende bij Terry Pratchett), maar hier is hun leeftijd geen deel van de humor, maar een existentieel thema dat weinig aanleiding tot lachen geeft en eigenlijk de hoofdtoon van de verhalen bepaald: melancholisch.

Wie zich zorgen maakt een strip te lezen over bejaarden heeft het evenwel bij het verkeerde eind (geschrapt hier: grap met gerontofilie / gerontofolie). Er valt ook heel wat te lachen, niet in het minst door het personage "l'Inconnu": een held tegen wil en dank die eigenlijk snel spijt heeft van het avontuur waar hij zich in gestort heeft. Een vleugje erotiek is al evenmin ver weg met de rondborstige Pélisse, wiens, eh, rondingen niet enkel het hart van haar medeprotagonisten stelen, maar tevens die van menig lezer (M/V).
Dat laatste ligt natuurlijk in de eerste plaats niet aan het verhaal, maar aan het talent van Loisel: zoals steeds spat de levendigheid van zijn tekeningen en is de mimiek die hij zijn nochtans niet bijzonder realistisch getekende personages meegeeft geweldig.

Maar een beeld zegt meer dan 1000 woorden, dus lees de strip vooral zelf om u te laten overtuigen.



Dit is een recensie van een gebruiker.