Recensie

Omnivisibilis 1 Omnivisibilis


Hervé heeft een doodgewoon leventje: hij werkt in een kantoor, heeft een relatie die aan het mislopen is maar heeft ook een paar goede vrienden. Hij heeft de gewone besognes van alle dag, dus al bij al niks bijzonder. Op een dag wordt hij wakker en is alles veranderd. Hij weet het nog niet, maar van een gewoon leventje is geen sprake meer. Iedereen in de wereld kan meekijken met Hervé. Wat hij ziet, hoort of voelt, wordt ineens door iedereen ervaren. Hij is dan ook op slag bekend, maar hij zelf weet dat nog niet. Onderweg naar zijn werk, begint het langzaam te dagen dat er toch wel iets vreemd aan de gang is: iedereen kent hem ineens en weet meer over hem dan comfortabel is. Hij voelt zich dan ook al vlug opgejaagd. Eenmaal aangekomen op zijn werk, worden zijn collega's overstelpt met telefoontjes om te vragen wie de man is met bril en snor. Hervé wordt opgejaagd wild. Gelukkig proberen zijn vrienden hem te helpen. Ze 'ontvoeren' hem, met een jas getrokken over zijn gezicht, en nemen hem mee naar een onbekende locatie. Door Hervé geen herkenningspunten, noch straatnamen en dergelijke te laten zien, hopen ze de rust te vinden. Maar eenmaal de jas weg is, blijkt al vlug hoe moeilijk het is om niks te verraden. Er liggen altijd wel aanwijzingen verspreid in wat je ziet. Opnieuw moet er gevlucht worden. Maar wat als vluchten niet meer kan? En als iedereen jou begint te gebruiken als persoonlijke reclame-kanaal.. wat doe je dan?

Het verhaal van Hervé begint zo gewoon en ontspoort langzaam aan tot het een ware hel wordt voor hem. In het begin is het ook allemaal heel leuk wat hem overkomt en is het best komisch om te zien hoe hij en zijn vrienden met de nieuwe situatie proberen om te gaan. Maar na een tijdje wordt het minder leuk. Van het gewone leven blijft niet meer veel over voor Hervé. Opgejaagd en gebruikt wordt hij. De komedie verandert in een ongelijke jacht, waarbij Hervé nooit kan winnen. En het is dat verloop van gewoon naar komisch naar bittere ernst, dat mij meetrekt in het verhaal en me laat geloven in wat er gebeurt.

http://a396.idata.over-blog.com/2/37/80/12/articles/omni-visibilis/omni_critique_2.jpg

De tekenstijl kennen we. Ook in 'Texas Cowboys', een vorige samenwerking tussen tekenaar en scenarist, zien we die terug. In feite lijkt het hoofdpersonages sterk op elkaar, maar de locatie en tijdstip zijn natuurlijk een pak verschillend. En toch is de atmosfeer dat opgeroepen wordt anders. Hier hebben we een moderne, aangename sfeer die weergegeven wordt, die na een tijdje in schril contrast staat met de klopjacht. En dit maakt het des te indringender. Het gebruik van zwart-wit met als steunkleur blauw, werkt. Het helpt mee het hele verhaal fris te houden.

In het kort: dat de twee heren, Bonhomme en Trondheim, maar een tijdje blijven samenwerken als ze zulke verhalen blijven afleveren.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.