Recensie

Dwarf 3 Tach'Nemlig


Eigenlijk geeft de reeksnaam al vrij wat we mogen verwachten: een fantasy-verhaal met een dwerg in de hoofdrol. Wel grappig dat de maker een Fransman is, maar ja “Nain” is misschien niet zo commercieel
Oth is een jonge dwerg die een merkteken droeg bij zijn geboorte. Dit merkteken zou een verrader van het dwergenvolk brandmerken. Eigenlijk moesten alle dwergen met dit teken worden gedood volgens de wet. Maar in plaats van dit te doen vluchtte Oths vader met zijn pasgeboren zoon naar een woud waar zijn zoon opgroeide ver van de rest van de wereld.
Het merkteken is eigenlijk geen doemteken, maar een teken van de god Ewïlnir die in hem een waardige troonopvolger ziet. Oth leert de waarheid achter zijn merkteken van Albin van de Dodenplas, een sprekende pad. Oth wordt door de dieren als de waardige dwergenkoning gezien en krijgt de gave om met hen te communiceren.
De huidige dwergenkoning Traurig was dan ook bang voor deze voorspelling en voerde deze harde wet in. Hij regeert met harde hand, waardoor er ook een verzetsbeweging ontstaat “de naakte bijl”. Als de zoon van Cenak, een belangrijke landheer bij een controle wordt gedood komt Cenak in opstand tegen Traurig. Ondertussen werd Oth gevangen genomen door de elfen, zoals iedereen wel weet zijn zij de aartsvijanden van de dwergen. Alles begon met “de okeren toren”. Toen Traurig de elfen in de val lokte en hun kroon stal. Oth kan zijn vel redden door een verbond te sluiten met de elfen: als hij hen de elfenkroon kan terugbezorgen, gaan de elfen hem helpen. Hij krijgt Gueniël mee als bewaker/helper.
In dit derde deel is Gueniël samen met enkele dwergen op pad naar de koninklijke ertsmijnen waar de elfenkroon verborgen zou zitten, bewaakt door dwergen en trollen. Terzelfdertijd is Oth met Albin en Silimane op weg naar de dwarfs, de oerdwergen die aan de andere kant van het grote meer leven en die zijn rechtmatige eis moeten verifiëren. Silimane is de legeraanvoerster van de Samaren maar daarnaast is deze roodharige een echte nymfomane die Oth wil verleiden. Dit leidt natuurlijk tot enkele komische situaties.
De tekeningen van Shovel zijn erg prachtig, de dwergen en dieren zijn levensecht. Zijn dorpjes bruisen van leven en ook de interieurs van de huizen zijn met zorg uitgetekend. Alleen de elfen vallen mij wat tegen, maar dat kan natuurlijk aan mezelf liggen.
Het leuke van dit verhaal dat het verder gaat dan de queeste van een dwerg naar zijn rechtmatige plaats op de troon. Er is nog ruimschoots plaats voor complotten allerhande in de omgeving van zowel de dwergen als de elfenkoningen. Maar het gaat ook verder dan dat: Doordat Oth opgroeide ver van de wereld staat hij onbevangen en onbevooroordeeld in het leven, in tegenstelling tot de rest van het sprookjesvolk. Want ook bij de elfen heerst er een strikte hiërarchie en wordt er neergekeken op “werkelfen”. Misschien net daardoor dat de rol van Gueniël (die zich uitgaf als strijdster maar eigenlijk een werkelf is)nog niet al zijn geheimen heeft prijsgegeven.
Helaas vormt de vertaling wel een minpuntje voor Daedalus. Naast enkele kromme zinnen wordt landsheer Cenak na twee delen plots Seigneur Cenac en zelfs Oth heet nu Öth! De kaart op de schutbladen is in dit deel ook in het Frans. Maar deze minpuntjes wegen totaal niet op tegen de prachtige lees- en kijkervaring die deze reeks toch wel is



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.