Recensie

Robbedoes en Kwabbernoot (Dossieruitgaven) 5 Een rustige vakantie


Robbedoes en Kwabbernoot vertrekken met hun Tarbot op reis. Het noodlot brengt hen in de buurt van de slechtste en bovendien kleurenblinde chauffeur ter wereld: oliesjeik Ibn Mah Zoet. De oliemagnaat heeft zelf ook een Tarbot en u raadt het al: omdat hij kleurenblind is, vertrekt hij per ongeluk met de wagen van onze twee vrienden. Slechtste chauffeur ter wereld + supersnelle sportwagen = gegarandeerd brokken!
Maar lees dat en het vervolg zelf maar...
http://static.skynetblogs.be/media/149064/2585857159.2.JPG
Dupuis verblijdt ons alweer met een prachtige luxe-editie van een verhaal van Franquin. “Een rustige vakantie” werd eerder als tweede verhaal gepubliceerd in “Robbedoes en Kwabbernoot 11 - De gorilla heeft het gedaan”. Voor de gelegenheid werd het hele album opnieuw ingekleurd en voorzien van 60 bladzijden dossier. Iets wat de Franquin-liefhebbers zonder twijfel met plezier tegemoet zien. Vooral de vele tekeningen, vaak met aantekeningen, konden me bekoren. De inhoud van de tekst zal de ene lezer al meer bekoren dan de andere, afhankelijk van hoe groot de kennis over een van de beroemdste tekenaars is. Het is wel leuk om de achtergrondhistorie van het verhaal te kennen. Alleen daarvoor is het al het lezen waard.

“Vacantie! Vrijheid, fantazie!!” Doet wat raar, niet, die aftandse spelling? Het feit dat dit een heruitgave is van het in 1959 gepubliceerde verhaal, verklaart natuurlijk veel. Toch blijf ik het een raar gegeven vinden dat een volledig herkleurd album niet voorzien is van nieuwe teksten die conform de huidige spelling zijn. Ik moet er wel bij zeggen dat de rest van het verhaal eigenlijk erg goed meevalt op gebied van spelling, het is maar de start die wat onwennig aandoet. De titel vermeldt trouwens wel “vaKantie”. Ik vermoed dat dit is om potentiële kopers niet af te schrikken.
Het verhaal laat zich trouwens erg vlot lezen. Het feit dat de hoofdpersonages voor de gelegenheid gedegradeerd werden tot bijfiguren, doet daar niets aan af. Vlotte actie, passende humor en een zwierige, goed opgebouwde tekenstijl: meer moet dat niet zijn!
http://bdi.dlpdomain.com/serie/visuel/BDA_9140/1.jpg
Voor de herinkleuring van dit verhaal heeft Frédéric Jannin zich gebaseerd op de originele platen van Franquin. Een aantal kleuren ogen frisser, maar het verschil met mijn uitgave uit 1995 zou je niet echt kunnen aangeven zonder de twee albums naast elkaar te leggen. De veranderingen zijn dus eerder miniem, maar leunen wel beter aan bij het oorspronkelijke kleurenpalet. Voor de échte liefhebber is dit natuurlijk een leuke meerwaarde! Wat wel opvalt is de andere paginaopmaak. De helft van de pagina’s bevat 4 stroken, de andere helft 3. Dit heeft alles te maken met het feit dat Jannin gebruik maakte van de originele platen. Ook daarover is meer te lezen in het dossier.

Besluit: een prachtig album dat in de kast van de Franquin-fans zeker niet mag ontbreken maar ook in andere boekenkasten een mooie aanvulling betekent!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.