Recensie

Amazones van Troy 2 Het goud der diepten


Er zat vier jaar tussen het verschijnen van deel 1 en het afsluitende tweede deel van deze spin-off reeks van de werelden van Troy. Dat heeft alles te maken met de tekenaar Dany: hij spendeert de laatste jaren meer tijd op reis dan achter zijn tekentafel, maar kan je het de man kwalijk nemen dat hij ook wat van het leven wil profiteren? Zolang hij nu en dan een stripalbum opleukt met zijn fantastische tekeningen (vooral zijn vrouwen zijn populair) blijven ook zijn fans enthousiast.

In het eerste deel maakten we kennis met de huurling-amazones Raya en Lynche. Ze raakten in vervoering van het gepreek van Yquem de Welwillende en sloten zich aan bij zijn liefdadigheidskaravaan. Maar eigenlijk is die alleen maar een dekmantel, want Yquem werkt voor Mÿrgl, een metamorf die een zo groot mogelijke schat verzamelt. Yquem maakt gebruik van zijn gave om met overtuigingskracht te spreken.
Het symbool van de karavaan is een schildpad, en laat nu net dit symbool ook getatoeëerd staan op de borst van Lynche. Ze is een wees en de schildpad verwijst nog naar haar clan. Blijkbaar heeft die clan een groot deel van de schat van Mÿrgl gestolen en is de clan door een kraken verzwolgen bij het wegvluchten. Lynche was de enige overlevende, ze werd gered door vissers. Yquem nam haar gevangen om meer te weten te komen over de bergplaats van de schat. We hadden Lynche en Raya dan ook achtergelaten in de kerkers van het rode kasteel, de schuilplaats van de bende.
In het begin van het tweede deel weten Lynche en Raya, met hulp van Issan, te ontsnappen. Issan heeft een ijzersterke reputatie als het om gif gaat. Helaas laat ze zich alleen maar leiden door geld, waardoor ze niet echt een betrouwbare bondgenoot lijkt te zijn. Want Yquem lijkt verdacht goed op de hoogte te zijn van wat de amazones van plan zijn!

Arleston maakt gretig gebruik van de gekende tekenstijl van Dany om zijn hoofdrolspeelsters zo luchtig mogelijk gekleed te laten rondlopen, terwijl ze graag lachen met de ronde vormen van Raya.

De gekende humor en actie zijn dus weer volop aanwezig om er een Arleston-strip van te maken. Toch lijkt het mij dat er meer te doen was met het Troy-universum. Zo zien we nergens trollen opduiken, is ook de speciale fauna tot een minimum beperkt en zelfs de magische eigenschappen die iedere mens toch heeft op Troy, zijn maar beperkt gebruikt.
Kortom, dit is wel een grappig, goed getekend fantasy-avontuur, maar van een Troy-avontuur verwacht ik toch altijd ietsje meer.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.