Recensie

Uchronie(s) - New Moscow 2 Deel 2


Na de vorige trilogie met als top off the bill het afsluitend werk Uchronie(s) heeft scenarist Corbeyran sinds kort een vervolg op deze serie, ditmaal met drie andere locaties maar geënt op dezelfde basis. New Beijing, New Moscow en New Delhi zagen het licht en twee van de drie zijn zelf aan hun tweede deel begonnen. Net als bij de eerste cyclus werkt Cobeyran met verschillende tekenaars, lees verschillende tekenstijlen. Voor New Moscow is dat Nicolas Otero die we reeds eerder aan het werk zagen in een andere, zeer aan te raden reeks Amerikkka.

Alle verhalen spelen zich af in een verre toekomt die toch sterk herkenbaar is. Het zijn allemaal, elk op zich, een mengelmoes van verschillende stijlen, verschillende landen en verschillende steden, in een shaker gestoken en dan wat puzzelen om een alomtegenwoordig beeld te creëren met gebouw van over de hele wereld, samen getroept in het straatje om je hoek.

In deel twee blijft de strijd om de zwarte fusie op het eerste plan, maar ook de schandedaad die Roksana Bielkine heeft moeten ondergaan zal zich verder ontwikkelen tot het onvermijdelijk gebeurd en dat ze met haarzelf in het reine komt. Feodossia en Ilya vechten verder tegen de plaatselijke maffia die ook achter de zwarte fusie aanzitten, en ondertussen zijn Lakshmi Dhaval op zoek naar Abha, die de vergissing beging door contact op te nemen met een geobserveerde waardoor haar realiteit besmet is, ja, zelf vervormd.

Complex verhaal? Het is maar een gedacht.
Ok, toegegeven, er zijn heel wat verhaallijnen in deze aflevering maar dat is dus typisch aan deze reeks. Het straffe is dat het 'verwarrende' van dit verhaal, het springen van de ene gebeurtenis naar de andere, op geen moment verwarrend is. Het leest als een trein en je hebt op geen enkel moment het gevoel van de draad kwijt te geraken. Het is zodanig opgesteld dat je op elk ogenblik weet wie wat doet en waarom.

Corbeyran is dan ook een meester in het genre. Tot op dit ogenblik heeft de man me nog maar zelden ontgoochelt. Ook deze nieuwe, drie naast elkaar lopende reeksen zijn van hetzelfde allooi en bekoren me zeker en vast. Ook de tekenstijl van Otero, wat ruw en grof met verscheidene harde close-ups, zijn zeer toepasselijke bij het grauwe, rauwe verhaal van intriges en mysteries.

Na de eerste cyclussen met verrassend plot heeft Corbeyran een zelfde pad met brio ingeslagen. Een succes op een positieve manier verlengen zonder dat het op geldklopperij lijkt is ook een kunst.

http://static.planetebd.com/dynamicImages/album/page/large/21/05/album-page-large-21053.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.