Recensie

Little Tulip 1 Little Tulip


Zeven jaar was de kleine Pavel toen hij samen met zijn ouders in 1947 werd gedeporteerd naar één van de strafkampen voor spionnen en "andere opstandelingen" van de Sovjet-Unie. Tijdens deze reis maakt hij de meest gruwelijke zaken mee die elk kind zouden traumatiseren. Ook Pavel krijgt hier onder te lijden maar bovenal zijn het de tatoeages van de Urkas, gevaarlijke misdadigers en verkrachters, die hem intrigeerden. Pavel heeft namelijk de gave van de tekening. Dit zal dan ook zijn redding worden in dit kamp, samen met zijn vechtlust. Iedereen, van gevangene tot officier, staat in de rij om een tattoo te bekomen.

http://www.lelombard.com/newsletter/little-tulip/LITTLE_TULIP_cases_ecran7.jpg

1970. Pavel woont sinds geruime tijd in New York waar hij een job heeft en in zijn levensonderhoud kan voorzien door het plaatsen van tatoeages maar ook door voor de politie als profiler schetsen van daders te tekenen aan de hand van getuigenverslagen. Ondertussen waart er een verkrachter en moordenaar rond in de straten van The Big Apple. De waanbeelden van het strafkamp keren weer, letterlijk en figuurlijk.

http://i0.wp.com/www.bodoi.info/wp-content/uploads/2014/10/little_tulip_image1.jpg?resize=470%2C243

Boucq blijf ik nog altijd associëren met zijn "Fré van der Muggen", gewoon omdat die in der tijd werd gepubliceerd in "l'Echo des Savannes". Ondertussen is hij zo geëvolueerd dat deze gedachte gewoon achterhaald is en oubollig. Mea Culpa daarvoor, maar zelf na al die jaren herken je de tekenstijl van Boucq nog steeds uit de duizend. Zijn karakteristieke koppen zijn door de jaren wel verbeterd, de basis is nog altijd hetzelfde. Wat kan die man schwung in zijn tekeningen leggen. De verschrikkelijke scenes in de trein, boot en het strafkamp zijn zo waarheidsgetrouw, zo afschuwelijk, zo mensonterend... Je maag keert er bij wijle van.

Dat Charyn een top van een scenario heeft doorgegeven aan de tekenaar, dat mag gezegd worden. De spanning druipt van de pagina's, de clou blijft verborgen. De vertelstijl is er één met flashbacks tussen eind de jaren 40 en 1970. We springen van de ene tijdsspanne naar de andere en komen stapje per stapje dichter bij de waarheid. Het verhaalt wordt verteld zonder alles plots vrij te geven. Het langzaam lossen wat betreft leven van Pavel zorgt ervoor dat je op je puntje van je stoel blijft zitten.

Toch een minpuntje: Op het einde van het album, ttz vanaf pagina 78, kreeg ik even de indruk dat de scenarist niet goed wist hoe het verhaal te eindigen en gebruikt dan een totaal ongeloofwaardige verhaalwending die ik hier niet uit de doeken ga doen.

Tot slot: Een dijk van een strip, zowel qua verhaal als qua tekeningen. Eén van de toppers voor dit jaar.

http://bdzoom.com/wp-content/uploads/2014/11/hans1-555x702.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.