Recensie

Maigret 1 Maigret en zijn dode


Wie Maigret zegt denkt aan Bruno Cremer, de acteur die in de jaren 90 Maigret speelde in de gelijknamige televisie serie naar de boeken van Georges Simenon. Wie wat ouder is denkt misschien aan Rupert Davies de acteur die van 1960 tot 1963 de rol van Maigret op televisie op zich nam. Maar er zijn ook vijf Maigret strips verschenen.

In Maigret en zijn dode, uit 1993, krijgt Maigret een verontrustend telefoontje van een man die zegt dat hij achterna wordt gezeten door iemand die hem wil vermoorden. Maigret neemt het zwaar op en probeert de achtervolgers van de man te pakken. Helaas lukt dat niet en de man wordt vermoord. Maigret komt er al snel achter dat het niet één moordenaar is maar dat het een bende is. Na veel forensisch onderzoek en ondervragingen weet hij het onderzoek tot een goed einde te brengen.

Schrijver Odile Reynaud weet het verhaal van Georges Simenon goed te verstrippen. Het verhaal zit compact in elkaar en het blijft tot het eind spannend. Bij dit soort verhalen weet je altijd dat de dader gepakt zal worden, maar door de vragen: hoe komt Maigret achter de daders? en weet hij een nieuwe misdaad te voorkomen? blijft het verhaal spannend.

De tekenaar is Philippe Wurm. Het is duidelijk dat hij Bruno Cremer in gedachte had toen hij Maigret tekende. De stijl is vrij realistisch met oog voor detail. Er is vooral veel aandacht geschonken aan gebouwen, die zien er prachtig uit.

Al met al is het een leuk album, ik ga zeker uit kijken naar de andere vier delen. Claude Lefrancq Maigret en zijn dode op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.