Recensie

Vermoord mijn moeder 1 Vermoord mijn moeder


Jules Feiffer, winnaar van een Pulitzer Prize, Oscar én Obie Award, brengt op 85-jarige leeftijd z’n eerste graphic novel uit. Erg indrukwekkend allemaal én het bewijst dat dit een wel erg veelzijdig man is die geen uitdagingen uit de weg gaat, zelfs niet op een reeds behoorlijk gezegende leeftijd.
http://images.tcj.com/2014/08/TCJ_Kill_Mother_3.jpg
De titel klinkt onheilspellend en het verhaal bewijst dat dat vermoeden niet ongegrond was.

1933. Politieman Sam werd tijdens de drooglegging vermoord omdat hij te eerlijk was en zijn vrouw gaat werken als secretaresse van Neil, een van de beste vrienden van haar man, notoir drinker én privé-detective. Via die weg hoopt ze de moordenaars van haar echtgenoot te kunnen opsporen. De veeleisende job duwt haar dochter echter steeds verder van haar weg en ze lijkt er niet in te slagen om haar mededogen te verdienen. Bovendien blijkt de detective zich vooral te interesseren in overmatig drankgebruik en mijdt liever het onderwerp ‘Sam’. Als hij op een dag de opdracht krijgt om een vrouw op te sporen, worden vele levens overhoop gegooid.
Ongeveer halverwege springt het verhaal naar1943. De levens van moeder en dochter hebben een andere wending genomen, maar de moeder-dochter relatie blijft even moeilijk.
http://2.bp.blogspot.com/-sFEw-QQVbY8/U546xaxuoVI/AAAAAAAAKJw/v9DbEtpsnl8/s1600/Pages-from-KMM_feiffer-11-1000-580.jpg
Meer ga ik niet vertellen omdat dit de pret van het lezen en ontdekken zou kunnen beknotten. Dit is immers een complex verhaal met heel wat diepgang. Daar komt bovenop dat de goede kanten van het leven zelden tot nooit belicht worden. De gehele sfeer is donker en grimmig en de spanningen tussen de diverse karakters zijn steeds tastbaar aanwezig. Het maakt van dit verhaal geen al te gemakkelijk te verteren brok, maar maakt er wel een sterk geheel van. Wie houdt van het lichtere genre zal hier een hele kluif aan hebben, liefhebbers van de film noir en aanverwante lectuur, zullen smullen.

De hele vertelling wordt met zwierige pentekeningen op papier gezet. De figuren swingen (soms bijna letterlijk) van het papier. Op andere momenten is de sfeer ingetogen en/of drukkend. De ruwe pentekeningen van Feiffer maken het soms wel lastig om alle personages vlot uit elkaar te houden en maakt dat de bladzijden vaak erg druk ogen. Deze stijl zal niet iedereen waarderen, maar heeft zeker z’n charmes. Binnen het genre graphic novel ben ik duidelijk voorstander! Grijs en zwart zijn de dominante kleuren die soms een groene of blauwe tint meekrijgen. Dit versterkt de beoogde sfeer. Tegenover die schijnbare monotonie staat dat de auteur erg veel variatie in de paginaopbouw steekt, waardoor je een waar kunststukje in handen hebt.
http://www.forbiddenplanet.co.uk/blog/wp2013/wp-content/uploads/2014/09/Copy-of-Kill-My-Mother-P1.jpg
Besluit: knappe prestatie van Feiffer die het (bij voorkeur zelfs) waard is om te herlezen.

Wie geïnteresseerd is in een (Engelstalig) interview met de auteur in de NewYorker kan terecht op http://www.newyorker.com/books/page-turner/jules-feiffers-kill-my-mother



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.