Recensie

De detective zonder naam 1 Detective zonder naam


Na de zangeres zonder naam en de band zonder naam is er ook ‚De detective zonder naam’, een strip uit 1988.

In de jaren 20 ten tijde van de drooglegging in een niet nader genoemde stad in Amerika wordt een rechter, in de buurt van een ‚speakeasy’, dood geschoten. Een ‚speakeasy’ was een café waar clandestien alcohol werd geschonken. Onze hoofdpersoon meld zich bij de weduwe van de rechter en stelt zich voor als een Pinkerton detective. Al snel steekt hij zijn neus in een wespennest van corrupte agenten en politiebeambten en verschillende rivaliserende leden van een gang. Verdachte nummer één is de eigenaar van de ‚speakeasy’. Maar al snel wordt duidelijk dat het niet zo eenvoudig is als het lijkt.

Het verhaal ontwikkeld zich als een echte gangsterfilm uit de jaren 30. Inclusief schiet- en knokpartijen en gangsterliefje. Het hele 64 pagina’s tellende verhaal vraag ik mij af voor wie deze detective werkt. Als halverwege het verhaal blijkt dat hij geen detective is en zich net zo gemakkelijk andere identiteiten aanneemt, vraag ik mij tot de laatste pagina af wie deze man dan wel is. Scenarist Luigi Mignacco weet het verhaal dus interessant te houden. Hoewel ik mij op het eind wel af vraag wat het motief van onze held is geweest om zich überhaupt met de zaak te bemoeien. Op de laatste pagina denk ik dat hij zijn laatste actie net zo goed in het begin van het verhaal had kunnen doen. Had hij al de ellende die hij zich op de hals had gehaald zich bespaard kunnen blijven. Eerst dacht ik dat deze man gewoon een nobele inborst en boven alles een groot gevoel voor rechtvaardigheid had. Maar aan het eind vraag ik mij af of dat überhaupt wel het geval is. Hoewel ik deze strip met veel plezier heb gelezen had het verhaal wel een beetje meer doordacht kunnen zijn. Want er blijven voor mij nog vragen over, terwijl de strip toch echt geen open einde heeft.

Massimo Rotundo levert goed tekenwerk af. Het contrastrijke zwart/wit doet denken aan de gangster- en film-noir films van de jaren 30 en 40. Hoewel ik mij wel af vraag waarom hij de ‚Hard-boiled’ held zo’n androgyn uiterlijk heeft gegeven. Maar ach ik heb wel slechter tekenwerk gezien.

Al met al heb ik mij best vermaakt met dit album, maar het maakt me niet nieuwsgierig naar wat deze makers nog meer hebben gemaakt.

De detective zonder naam op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.