Recensie

De druïden 8 De geheimen van het Oosten


Istin heeft zich al een duchtige reputatie bijeen geschreven als scenarist van fantasy verhalen. Veelal hebben die een Keltische invloed. Een van zijn topreeksen vind ik druïden. Deze reeks speelt zich af aan het einde van de Romeinse heerschappij. Het Christendom is in volle opmars en de oude godsdiensten en de druïden verliezen aan belang.

In de eerste zes delen gingen de druïden Gwenc’hlan en zijn leerling Taran op zoek naar een moordenaar die monniken onthoofde. Ze deden dit vooral omdat de druïden verdacht werden en zo hun onschuld wilden bewijzen.

In het vorige deel begon dus een nieuw verhaal. Taran en Gwenc’hlan trokken op onderzoek uit nadat de complete familie van de smid Ronan verdween terwijl de arme man uitgebeend in zijn hut lag. Er blijken de laatste tijd wel meer mensen te verdwijnen. Samen met Liel, de verloofde van de zoon van Ronan en Leonin de Tiern, trekken ze op onderzoek uit. Leonin verdenkt de Saksen van de moordpartijen, maar als ze hun kamp vinden zijn ze ook het slachtoffer geworden. Zouden er toch demonen in het spel zijn? Dan splitst de groep in tweeën. Taran, Gwenc’hlan en Liel trekken op onderzoek naar een dorp waar er ook veel mensen verdwenen terwijl Leonin en zijn mannen naar het kasteel van het Oosten trekt. Daar aangekomen is de gemalin van de koning ontvoerd.
Op het einde van het vorige deel verdween Gwenc’hlan spoorloos. De enige hoop voor Taran is op zoek te gaan in een mysterieus gat. Na een urenlange ondergrondse tocht vindt hij in een soort crypte niet alleen een berg lijken terug maar ook zijn leermeester. Ze kunnen twee vreemde broers volgen die zich uitdossen als wolf en raaf richting een sombere mysterieuze burcht. Waar ze in handen vallen van een mysterieuze gedegenereerde familie die leeft van kannibalisme. De patriarch lijkt alles echter onder controle te hebben, zelfs als Leonins onderzoek ook naar deze burcht leidt en de familie opgepakt wordt lijkt er voor de vader geen vuiltje aan de lucht! Hij wil de koning namelijk chanteren met zijn vrouw die nog leeft en door hem gevangen wordt gehouden. Dit leidt tot een ongelofelijke climax in de burcht van de koning!

Tekenaar Jacques Lamontagne draagt ook grif zijn steentje bij tot deze reeks. Niet alleen zorgt hij soms met grote prenten voor extra sfeer. Ook kleine tekeningen en zeker de blikken van de personages spreken soms boekdelen!

Als zo’n spannend verhaal dan nog wordt ondersteund door de prachtige tekeningen weet je gewoon dat je je best eens afsluit van de wereld om je compleet te laten onderdompelen in de druïden zonder dat je gestoord wil worden!




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.