Recensie

De hagenridder: A game of thrones prequel 4 Boek 4



http://i.imgur.com/CxHIj95.jpg

De eerste drie verhalen van De Hagenridder die in november 2007 verschenen bij uitgeverij Mynx een imprint van Meulenoff Boekerij bv. Amsterdam kregen een herkansing bij uitgeverij Dark Dragon Books. Het gekke is dat Dark Dragon Books de zes in bovenstaand album verschenen verhalen opdeelde in drie albums. En ze meteen een meer commerciële hoofdig meegaf. Met name: De Hagenridder: A Game of Thrones prequel. De verhalen gebaseerd op de romans van George R.R. Martin, inderdaad de bedenker van Game of Thrones, laat de Hagenridder wel afspelen in dezelfde contreien maar dan wel honderd jaar eerder. De eerste drie verhalen sluiten ook de eerste cyclus af. Ondertussen verscheen boek vier en verplaatsen we ons anderhalf jaar verder in de tijd. Waarbij de hoofdfiguren Dunk en Ei zich aansloten bij ser Osgrauw. Een man die leeft in het verleden en nog steeds rouwt om de dood van zijn drie zoons die vijftien jaar terug omkwamen aan het einde van de Zwartvier opstand. Wat niet wegneemt dat als men hem onrechtvaardig behandelt hij nog heel wat strijdlust in zich heeft. Een strijdlust die opnieuw oplaait als Dunk hem mededeelt dat de enige rivier die door zijn landerijen loopt afgedamd werd door zijn aartsvijand de Rode Weduwe. Ondanks zijn belofte om nooit meer haar land te betreden kan Ser Osgrauw niet tolereren dat ze zijn gronden heeft drooggezet waardoor de oogstgewassen verschrompelen en afsterven. Dunk krijgt de opdracht om een krijgsmacht samen te stellen. De hiervoor opgeroepen boeren, amper een dozijn,vormen een niet of nauwelijks getraind leger. Dunk probeert hen de grondbeginselen van de krijgskunst bij te brengen. Maar of dit hen tot volwaardige soldaten zal maken is maar de vraag. Toch zal hij met dit zooitje ongeregeld de strijd moeten aanbinden tegen de Rode Weduwe.

http://i.imgur.com/BqPLCrp.jpg

De Hagenridder is een der betere ridderstrips, waarbij we geconfronteerd worden met een uitermate sterk verhaal. Ben Avery die het verhaal bewerkte tot een stripscenario neemt de tijd om dit te vertellen. Waarbij hij de kunst verstaat om het niet te laten verzanden in traagheid. Hij weet de hoofdpersonen Dunk en Ei zo te introduceren dat de lezer ze meteen sympathiek vind Dunk en Ei vertonen geen ongebreidelde heldenmoed. Ze kunnen wel een aardig stukje vechten, hebben eergevoel, maar zoeken nooit de strijd zelf op. Verwacht dus geen expliciet geweld zoals in Game of Thrones. Tekenaar Mike S. Miller brengt de verhalen op een realistische manier in beeld. Met oog voor de personages en hun omgeving Met als enig minpuntje dat zijn decors soms vrij leeg en haastig getekend overkomen. De Hagenridder is alvast een serie die niet mag ontbreken in je stripcollectie. Hoed af voor deze uitgave. WG.

http://i.imgur.com/s4P1EIK.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.