Recensie

De ijstrein 1 De ijstrein


De jaren tachtig van de vorige eeuw worden door mode – en designgoeroes al eens “het door smaak vergeten decenium” genoemd. Het was een tijd die gedomineerd werd door angst voor de bom, er heerste crisis en de werkloosheid was hoog. Steden waren nog niet aan een verfraaiingsperiode begonnen en alles leek grijs en grauw.

Deze sombere tijdsgeest is in De ijstrein van Lob en Rochette bijzonder goed getroffen.

Waarover gaat het? Na de bom, in dit geval geen atoombom maar een klimaatbom, is de wereld veranderd in een ijzig sneeuwlandschap. Enkel de ijstrein bevat nog leven in zijn 1001 wagons.

De ijstrein is een weerspiegeling van de maatschappij. Er zijn aan de ene kant vergulde wagons waar the happy few zich mogen wentelen in alle luxe, en op die manier de tijd tot stilstand brengen. Aan het andere uiteinde vinden we niets anders dan veewagons, zo weggelopen uit Schindlers list, volgepropt met armoezaaiers en gepeupel. Tussenin een groot aantal wagons met, tja, de middenklasse zeker? Een contigent militairen zorgt dat ales bij het oude blijft. De held van het verhaal, Prokoff, ontsnapt uit de staartwagons en wordt door de militairen gevangen.

Dit is het uitgangspunt dat aan Jacques Lob de gelegenheid biedt een bijzonder maatschappijkritische analyse te maken van hoe het er in de echte wereld toen (enkel toen?) aan toe ging. De manier waarop wie het goed heeft zich wil beschermen en niet wenst te delen is alleszins brandend aktueel. Bijwijlen huiveringwekkend, op andere momenten vertederend als enige menselijkheid zich manifesteert.

Het album bestaat uit 10 hoofdstukjes van elk 10-14 platen. Ze zijn uitgevoerd in zwart-wit. Tekenaar Jean-Marc Rochette slaagt er bijzonder goed in om met enkel grijstinten heel veel sfeer te creëren. Zijn koppen zijn stuk voor stuk sterk.

Vooral oudere lezers zullen zich met dit album terug wanen in de jaren tachtig. Maar ook jongere lezers, en jong zijn duurt in dit geval best lang, zullen dit wat vergeten meesterwerk zeker ook naar waarde kunnen schatten.

De oorspronkelijke Franse titel wil ik U toch niet onthouden. Enerzijds omdat de kans dit album in het Nederlands op de kop te tikken niet bijzonder groot is, anderzijds omdat het zoveel prachtiger klinkt: Le transperceneige.

In het Nederlands zijn de beide vervolgdelen nooit vertaald geworden. In het Frans werden de 3 delen in 2013 gebundeld tot een integrale. Hoort U mij hopen? Ook al is in deze integrale de algemene grijsschaal iets lichter, waardoor de sombere sfeer iets minder neerdrukkend werkt. Iets minder jaren tachtig dus, maar meer onze tijd nu.

http://www.bdnet.com/img/couvpage/79/9782203334793_pg.jpg

Een parel van de zuiverste soort uit de Wordt vervolgd juwelenkist van Casterman.




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.